Korzenie przybyszowe

Na korzeniach drzew niektórych gatunków liściastych mogą powstawać pąki, które nieraz rozwijają się w pędy nadziemne.

Pąki takie, tzw. pąki przybyszowe, powstają podobnie jak korzenie boczne endogenicznie z perycyklu. Rozwinięte z nich pędy przybyszowe nazywamy odroślami korzeniowymi. Zdolnością tworzenia odrośli korzeniowych odznaczają się np. osika, olsza szara, robinia, malina.

Podobnie jak z korzeni mogą wyrastać pędy przybyszowe, tak z pędów niektórych roślin drzewiastych mogą wyrastać korzenie przybyszowe, szczególnie łatwo w wypadku zetknięcia się pędów z wilgotnym podłożem. Takie korzenie różnicują się najczęściej endogenicznie z tkanki stałej, przekształcającej się w tkankę twórczą. Wykształcają się one tylko w pewnych miejscach i często powstają w określonej liczbie.

Odcięte pędy, części pędów lub liści wielu gatunków umieszczone w wilgotnej glebie, tworzą wkrótce u podstawy korzenie przybyszowe. Zdolność roślin do wytwarzania korzeni przybyszowych jest wykorzystywana do ich wegetatywnego rozmnażania (sadzonki, odkłady, kopczykowanie). Korzenie przybyszowe wyrastają zarówno z pędów nadziemnych, jak i podziemnych. W niektórych wypadkach służą one roślinie jako organy czepne i nazywamy je wtedy korzonkami czepnymi.

k/korzenie-przybyszowe.txt · ostatnio zmienione: 2013/09/15 12:40 (edycja zewnętrzna)