Robinia akacjowa

Robinia pseudacacia L. — robinia akacjowa (grochodrzew, robinia biała, „biała akacja”)

Drzewo w ojczyźnie dorastające do 25—30 m wysokości i 1,2 m grubości pnia, z luźno ugałęzioną, ażurową, szeroką koroną. Kora na pniach szara, na drzewach starych głęboko, podłużnie spękana.

Gałązki żłobkowane, nagie lub za młodu nieznacznie omszone, oliwkowoszare, pokryte parami przylistkowych cierni, między którymi w stanie bezlistnym ukryte są drobne, nagie pączki. Liście pierzaste, złożone z 7—9 par eliptycznych lub jajowatych listków długości 3—4,5 cm; górna strona listków zielona, dolna szarawa.

Kwiaty białe, grzbieciste, silnie pachnące, zebrane w wielokwiatowe, gęste grona długości 10—12 cm. Kwitnie w maju i czerwcu. Strąki nagie, spłaszczone, długości do 10 cm, dojrzewające od października do wiosny. Po dojrzeniu suche strąki przez długi czas wiszą na drzewie i zaczynają się otwierać dopiero zimą.

Nasiona podługowate, długości około 5 mm i szerokości 3 mm, oliwkowozielone lub ciemnobrązowe, matowe lub błyszczące. Owocować zaczyna wcześnie, około 5—10 roku życia. Nasiona zachowują zdolność kiełkowania do 3 lat i kiełkują liścieniami nadziemnie. Liścienie mięsiste, eliptyczne, do 2 cm długości, niesymetryczne u podstawy. Pierwsze liście pojedyncze, później trójlistkowe; następnie pojawiają się liście właściwe wielolistkowe, nieparzystozłożone. Nasiona mają twardą łupinę i przed wysiewem wymagają skaryfikacji — parzenia w gorącej wodzie. Siewki są wrażliwe na mrozy.

W młodości rośnie szybko, a zwłaszcza do 10 roku życia, około 30—40 roku przyrost na wysokość ustaje. Żyje do 100 lat. System korzeniowy ma dobrze rozwinięty; początkowo wytwarza korzeń palowy, który w późniejszym wieku ustępuje we wzroście licznym korzeniom bocznym, szeroko rozgałęzionym w glebie. Daje silne i trwałe odrośle zarówno z pnia, jak i korzeni, trudne do wytępienia.

Wymagania glebowe ma małe, może rosnąć na suchych, jałowych nieużytkach, wymaga jednak dużo światła i ciepła.

Drewno pierścieniowonaczyniowe, zróżnicowane na wąski biel barwy żółtawobiałej i zielonkawobrunatną twardziel. Odznacza się dużą twardością, zwięzłością i wytrzymałością; jest trudno łupliwe i bardzo trwałe w wodzie. Cenione w budownictwie okrętowym, używane do wyrobu słupów ogrodzeniowych, w tokarstwie itp. Kora zawiera 2—7% garbników.

Robinia akacjowa pochodzi z Ameryki Północnej, rośnie głównie w USA. U nas jest od dawna uprawiana, przeważnie w parkach, ogrodach i przy drogach, rzadziej hodowana w lasach. W Rumunii i na Węgrzech tworzy lite drzewostany. Dzięki współżyciu z bakteriami jest gatunkiem pionierskim, wpływa użyźniająco na glebę, może więc być stosowana do zalesiania piaszczystych nieużytków, utrwalania stromych zboczy.

Roślina miododajna, o dużej wydajności wysokiej jakości miodu. Przydatność robinii dla leśnictwa w Polsce wymaga zbadania, jednak dotychczasowe obserwacje nie wskazują, aby ten gatunek miał u nas szersze zastosowanie, ponieważ łatwo dopuszcza do zachwaszczenia gleby, a ponadto jest bardzo ekspansywna dzięki licznym odrostom korzeniowym, wypierając gatunki rodzime. Robinia może natomiast odegrać pewną rolę w zalesieniu hałd, wyrobisk i erodowanych zboczy.

r/robinia-akacjowa.txt · ostatnio zmienione: 2013/09/15 12:41 (edycja zewnętrzna)