Malina właściwa

Rubus idaeus L. — malina właściwa

Krzew wysokości do 2 m, o prostych, wzniesionych pędach, szczeciniastych w dolnych częściach. Pędy drewnieją w pierwszym roku, w następnym owocują i potem obumierają.

Liście złożone z 3—5 listków, nierównomiernie piłkowane, na dolnej stronie białe.

Kwiaty białe, drobne i niepozorne, zebrane w kwiatostanach w postaci baldachogrona lub grona. Kwitnie od maja do lipca.

Owoc kulisty, czerwony, złożony z licznych pestkowców, smaczny, słodki, dojrzewa w lipcu-sierpniu.

Malina właściwa jest pospolita w całej Polsce, rośnie w lasach, na nizinach i w górach, gdzie sięga po krainę kosodrzewiny, zwykle na glebach wilgotniejszych niż ostrężyna; tworzy zarośla — maliniaki.

W ogrodach jest popularnym krzewem owocowym, uprawianym w formach wielkoowocowych.

Spośród innych malin na uwagę zasługuje malina moroszka (Rubus chamaemorus), roślina zielna, bez kolców, z liśćmi nerkowatymi, zwykle pięcioklapowymi, karbowano-piłkowanymi, o kwiatach białych, owocach żółtawoczerwonych, dwupienna. W Polsce ma południową granicę zasięgu, występuje bardzo rzadko na torfowiskach Pomorza i w Sudetach; relikt glacjalny. Roślina narażona na wyginięcie, wpisana do „Polskiej czerwonej księgi roślin”, objęta ścisłą ochroną.

m/malina-wlasciwa.txt · ostatnio zmienione: 2013/09/15 12:40 (edycja zewnętrzna)