Typ siedliskowy lasu

Typ siedliskowy lasu - to podstawowa jednostka taksonomiczna typologicznej systematyki siedlisk, obejmująca siedliska o podobnej żyzności i potencjalnej naturalnej zdolności produkcyjnej, rozpatrywane pod kątem użyteczności w hodowli lasu.

Pojęcie typu siedliskowego lasu odpowiada pojęciu typu ekosystemu leśnego, wykształcającego się na obszarze kraju w rozmaitych odmianach klimatyczno-roślinnościowych. Podstawową jego wartość ekologiczną stanowi jego jakość edaficzna decydująca o żyzności i zdolności produkcyjnej. Zróżnicowanie warunków siedliskowych oraz wpływ jaki wywiera na nie człowiek poprzez osiąganie swoich celów gospodarczych (najczęściej nie do końca zgodnych z programem życiowym przyrody) powoduje, że postawienie diagnozy, którą jest określenie typu siedliskowego lasu, stwarza pewne trudności.

Dlatego stawiając tę diagnozę należy wnikliwie przeanalizować wszystkie podstawowe elementy siedliskowe takie jak:

• warunki klimatyczne decydują, między innymi, o zasięgu gatunków drzew oraz regionalnym zróżnicowaniu siedlisk,
• rzeźba terenu i pochodzenie geologiczne podłoża decydują o stosunkach wodnych, przede wszystkim o możliwości ruchu wód gruntowych oraz o żyzności gleb,
• warunki hydrologiczne - ilość i jakość ruchliwych, bądź stagnujących wód powierzchniowych i gruntowych oraz głębokość zalegania i możliwości wahań poziomu tych wód,
• rodzaj procesów glebowych - podtyp, rodzaj i gatunek gleby, zależne zarówno od wymienionych wyżej czynników abiotycznych jak i czynników biotycznych (roślinności leśnej i fauny),
• typ i stan zbiorowiska roślinnego - skład gatunkowy oraz struktura przestrzenna poszczególnych warstw roślinnych: drzewostanu, warstwy krzewów oraz runa i mchów.