Szkółka leśna
Szkółka leśna jest to wydzielona powierzchnia, na której produkuje się materiał sadzeniowy (siewki, sadzonki) drzew i krzewów leśnych do odnowień i zalesień. W zależności od przyjętego kryterium, szkółki można podzielić następująco.
Z punktu widzenia celów produkcyjnych wyróżnia się:
Szkółki leśne, w których prowadzi się produkcję:
-
materiału sadzeniowego wyjściowego do dalszej produkcji drzew i krzewów w szkółkach zadrzewieniowych nie prowadzących działu rozmnażania;
materiału sadzeniowego na specjalne cele przy uwzględnieniu wymagań stawianych przez odbiorcę;
materiału wyjściowego do rozmnażania wegetatywnego w matecznikach elitarnych i gospodarczych,
2. Szkółki zadrzewieniowe w których prowadzona jest produkcja wieloletnich sadzonek drzew i krzewów przeznaczonych do zadrzewień.
Ze względu na układ powierzchni rozróżnia się:
szkółki scalone, tworzące jedną dużą powierzchnię. Charakteryzują się one niekorzystnymi dla produkcji warunkami mikroklimatycznymi. Duże nasłonecznienie i wiatry na odkrytym terenie prowadzą do degradacji warunków siedliskowych. W celu poprawy warunków mikroklimatu zakłada się odpowiednio zagęszczone pasy wiatrochronne (szerokości 3-5 m) składające się z różnych
gatunków drzew i krzewów. Zaletą tych szkółek jest koncentracja, ułatwiająca prace gospodarcze, organizacyjne i transportowe,
szkółki zespolone, złożone z kilku odrębnych pól, położonych wewnątrz
drzewostanu i oddzielonych od siebie szerokimi kulisami drzewostanu (szerokość około 50 m), które hamują wiatry wysuszające
glebę. Mikroklimat tych szkółek jest korzystniejszy dla produkcji roślinnej. Wielkość pojedynczych pól waha się w granicach od 0,5 do 3 ha. Ze względów ekonomicznych, pola szkółki zespolonej powinny być w miarę możności niezbyt daleko od siebie. Łatwiej wówczas o wykorzystanie sprzętu mechanicznego, urządzeń deszczownianych i właściwą organizację pracy. Prowadzenie produkcji w tych szkółkach jest mniej pracochłonne i wysoko efektywne.
Z uwagi na wielkość dzieli się szkółki na małe, czyli gospodarcze (poniżej 3 ha), średnie (3-10 ha) i duże (ponad 10 ha).
Ze względu na długotrwałość gospodarowania wyróżnia się szkółki stałe, w których sadzonki produkuje się przez wiele lat oraz czasowe, użytkowane tylko przez kilka lat i po wyczerpaniu gleby likwidowane.
Z uwagi na kryterium osłony górnej rozróżnia się szkółki otwarte, które zakłada się na powierzchni wykarczowanej i podokapowe, w których pod okapem odpowiednio prześwietlonego drzewostanu hoduje się sadzonki gatunków cienioznośnych (jodła, buk).