Funkcje glebochronne

Szczególnie istotne jest przeciwdziałanie wietrznej i wodnej erozji gleb.

Erozja wodna występuje na 28% powierzchni Polski a na 3,5% jest pod silnym wpływem jej oddziaływania. Straty dla środowiska powodowane erozją wodną mogą być bardzo poważne. Przy gwałtownych opadach z obszaru 1 km² powierzchni może spłynąć z pól do 7,7 tony mineralnych składników pokarmowych. Często jest to więcej niż wprowadzono na pola w postaci nawozów.

Erozja wietrzna powoduje przemieszczanie się na duże odległość substancji próchnicznej i drobnych frakcji gleby. Na skutek tego może dojść nawet do odsłonięcia skały macierzystej.

Zadrzewienia przeciwerozyjne powinny być mało zwarte w górnym piętrze, aby między drzewami były dobre warunki wzrostu dla krzewów i roślin zielnych. Podstawową cechą drzew i krzewów wchodzących w skład osłon przeciwerozyjnych jest obfite i dobre ukorzenianie. W osłonach tych, jak również równolegle z nimi, wykorzystywane powinny być rośliny zadarniające, a przede wszystkim trawy mające zdolność do intensywnego rozrastania się przez krzewienie i rozłogi.

Źródło: Murat E. „Poradnik hodowcy lasu” Warszawa 1999