Funkcje biocenotyczne

Wyrażają się we wzbogacaniu składu gatunkowego, a przez to podnoszeniu stabilności biocenoz. Zadrzewienia przyczyniają się do tworzenia dobrych warunków bytowania dla owadów, ptactwa i dzikiej zwierzyny, których obecność w środowisku człowieka jest niezbędna. Bogate w gatunki zadrzewienia stanowią cenną bazę pokarmową dla świata zwierzęcego, głównie tam, gdzie w krajobrazie dominują monokultury rolne. Im bardziej zróżnicowane florystycznie zadrzewienie, tym bogatsza jego fauna. Obfitość gatunków roślin i zwierząt w zadrzewieniach sprzyja wytwarzaniu się mechanizmów równowagi biologicznej i samoregulacji.

Bardzo ważna jest rola zadrzewień jako miejsca schronienia owadów zapylających, ważnych sprzymierzeńców rolnictwa. W Polsce zapylenia wymaga około 60% uprawianych roślin rolniczych, a dobre zapylenie może przyczynić się do wzrostu plonów. W zadrzewieniach i na niezaoranych miedzach, znajdują schronienie dzikie owady pszczołowate. Zaorane pola nie dają im warunków do przetrwania zimy. W zadrzewieniach żyje duża liczba gatunków zwierząt pasożytniczych i drapieżnych, odgrywających ważną rolę w ograniczaniu liczby szkodników upraw rolnych. Im większy jest udział zadrzewień pełniących funkcje biocenotyczne, tym większa jest liczba i różnorodność gatunkowa ptaków, ważnych sprzymierzeńców upraw rolnych.

Fauna zadrzewień składa się z gatunków należących do różnych środowisk. Są tu więc gatunki leśne i otwartych pól, lecz najwięcej pochodzi z pogranicza leśno-polnego. Rzędy drzew i krzewów przegradzające pola odgrywają ważną rolę, zastępując naturalny ekoton, jakim jest skraj lasu. Liczne zwierzęta uzależnione są od różnych gatunków roślin i warunków panujących wewnątrz zadrzewienia, tak więc w zależności od jego bogactwa florystycznego rośnie lub maleje zróżnicowanie fauny. Im więcej drzew w zadrzewieniu, tym fauna bliższa jest leśnej.

Źródło: Murat E. „Poradnik hodowcy lasu” Warszawa 1999