Żywotnik wschodni

Thuja orientalis L. (Biota orientalis ENDL.) — żywotnik wschodni

Niskie drzewo, 5—10 (18) m, często wielopniowe i ugałęzione od ziemi. Pokrój korony zwykle jajowaty; gałązki płasko rozłożone w jednej płaszczyźnie (wachlarzowato) i ustawione pionowo; obie strony gałązek (i łusek) prawie jednakowe — zielone, w zimie brunatniejące. Gałązki najwęższe ze wszystkich gatunków żywotników; łuski drobne, bardziej wydłużone i zaostrzone, przylegające, gruczołki wąskie.

Szyszki charakterystyczne: przed dojrzeniem grube i mięsiste (do 2,5 cm dł.), pokryte sinym nalotem woskowym, z rogowato zakończonymi łuskami; nasiona bez skrzydełek, brązowe, wypukłe. Podobnie jak u pozostałych gatunków żywotników, szyszki dojrzewają i otwierają się w końcu lata w pierwszym roku; nasienie kiełkuje dwoma wydłużonymi liścieniami.

Występuje w górach północnych Chin, Korei i Mandżurii. Gatunek wprowadzony do Europy w 1752 r.; często uprawiany jako piękne drzewo dekoracyjne zwłaszcza na południu Europy, ale w naszym klimacie rośnie powoli i przemarza.

z/zywotnik-wschodni.txt · ostatnio zmienione: 2024/02/24 18:42 przez kater