Sprawcy: Daedalea quercina (L.) ex Fr., Fistulina hepatica (Schaeff.) ex Fr., Laetiporus sulphureus (Buli. ex Fr.) Murr. i inne.

Najbardziej charakterystyczna i częsta zgnilizna brunatna drewna dębu jest powodowana przez gmatwka dębu, Daedalea quercina (Basidiomycotina, Aphyllophorales). Tworzy on na drewnie pni i grubszych gałęziach starszych dębów (ale i na innym drewnie dębowym, pniakach, kłodach leżących na dnie lasu itp.) szeroko znane owocniki. Powstają one zwykle w lecie i żyją potem przez kilka lat. Mają kształt półokrągłych, bladobrunatnych konsoli, długości 5—20 cm, szerokości 12 cm i grubości 8 cm. Ich górna strona jest niewyraźnie i nieregularnie strefowana, naga, hymenofor labiryntowaty, tzn. w postaci wysokich, kręto przebiegających blaszek, które w pobliżu brzegu (dość ostrego) owocnika wykazują skłonność łączenia się w pory. Basidiospory mierzą 6—7,5×2,5—3,5 µm.

Ochrona polega na:

• usuwaniu chorych drzew, pniaków i grubej leżaniny dębowej,
• unikaniu ranienia starszych drzew i opatrywanie świeżych ran powstałych na drzewach i pniakach (jeżeli te ostatnie nie mają być usuwane).

Rzadziej na dębach występujący (i mniej szkodliwy sprawca) grzyb Fistulina hepatica (Basidiomycotina, Aphyllophorales) stanowi raczej osobliwość przyrodniczą niż problem gospodarczy. Tworzy on owocniki mięsiste (jadalne), poduszkowate (podobne do płata wątroby), średnicy 10—25 cm, o krwistoczerwonym zabarwieniu strony górnej i miąższu oraz o hymenoforze złożonym z oddzielnych, nie zrośniętych ze sobą żółtawych rurek. Nie chroni się drzew przed nim.