Tabela zespołu roślinnego

Kilka lub kilkanaście zdjęć tego samego zespołu zestawiamy w tabelę, która stanowi syntezę naszych wiadomości o jego składzie i warunkach występowania. W tabeli każde zdjęcie zajmuje jedną pionową kolumnę, każdy zaś gatunek — jeden poziomy rząd. Z zestawionej w ten sposób tabeli możemy się łatwo zorientować jednocześnie w składzie poszczególnych płatów oraz roli każdego gatunku w całokształcie zespołu.

Górna część tabeli zawiera najważniejsze dane dotyczące lokalizacji każdego zdjęcia, lokalnych warunków siedliskowych i szaty roślinnej występującej na badanej powierzchni: miejscowość, wzniesienie nad poziom morza, wystawę i nachylenie zbocza, charakter podłoża, stopień pokrycia go przez roślinność, powierzchnię zdjęcia, wiek drzewostanu i zwarcie koron, głębokość poziomu wody gruntowej, odczyn gleby itp. Druga część tabeli, znacznie większa od pierwszej, zawiera skład florystyczny zespołu.

Listę zwykle zaczynamy od gatunków charakterystycznych w ten sposób, że najpierw wymienia się gatunki charakterystyczne dla zespołu, a następnie dla jednostek wyższych (związku, rzędu, klasy), do których dany zespół należy. Umieszczamy także wśród tych ostatnich gatunki charakterystyczne dla innych blisko spokrewnionych zespołów, a przechodzące z nich do zespołu przedstawionego w tabeli.

Następnie idą gatunki towarzyszące, które wypisujemy w porządku alfabetycznym, systematycznym lub według stopnia stałości. Na końcu tabeli wypisujemy mszaki i porosty, jeśli nie są charakterystyczne. Przy zespołach leśnych grupuje się gatunki zwykle według warstw, osobno dla grupy gatunków charakterystycznych, osobno dla towarzyszących. W każdej kolumnie, podobnie jak przy pojedynczym zdjęciu, podaje się dla każdego gatunku dwie cyfry oddzielone od siebie kropką, z których pierwsza oznacza stopień ilościowości, druga towarzyskości.

Jeśli zdjęcie zostało wykonane początkowo na mniejszej powierzchni (np. 100 m2), a później je rozszerzono, wówczas gatunki nie występujące na początkowej mniejszej powierzchni, lecz dopiero na rozszerzonej, dla odróżnienia ujmowane są w nawias w odpowiedniej kolumnie cyfr odnoszących się do nich.

Gatunków towarzyszących sporadycznie (1 stopień stałości) zazwyczaj nie umieszcza się w kolumnach, lecz wylicza się je u dołu tabeli, podając numery zdjęć, w których je spotkano.

Dane, które nie mieszczą się w tabeli, np. dokładniejszy opis profilów glebowych, podaje się osobno. W pewnych wypadkach, np. w streszczeniach i w tymczasowych doniesieniach, można posługiwać się tabelami skróconymi, nie zawierającymi poszczególnych zdjęć, lecz tylko listę gatunków z podaniem stopnia stałości i przeciętnej ilościowości. Natomiast w pracach podających opis zespołów lub ich grup powinny być podane zawsze pełne tabele, gdyż tylko one dają krytyczną podstawę wyróżniania zespołów.

t/tabela-zespolu-roslinnego.txt · ostatnio zmienione: 2013/09/15 12:41 (edycja zewnętrzna)