Sequoia sempervirens ENDL. — sekwoja wieczniezielona

Jedno z najwyższych drzew iglastych świata, w ojczyźnie zwykle wysokości do 60—82,5 (109,2) m i pierśnicy 6 m.

Igły zimozielone, krótkie, spłaszczone, z dwoma paskami na dolnej stronie, na pędach głównych do 6 mm długości, ustawione spiralnie, szczoteczkowato, na pędach bocznych do 20 mm długości ułożone grzebieniaste.

Pień prosty, pokryty czerwonawoszarą, włóknistą i gąbczastą korą, dochodzącą u starych drzew do 70 cm grubości. Korona wąska, stożkowata, odznaczająca się krótkimi, poziomo ułożonymi gałęziami.

Szyszki małe, długości 18—25 mm, kuliste, dojrzewające w pierwszym roku. Po ich otwarciu nasiona wypadają, a szyszki pozostają na drzewie. Nasiona jajowate, długości 4—5 mm, z dwoma bardzo wąskimi skrzydełkami po bokach. Siewka ma 2 liścienie.

Występuje w zachodniej części Ameryki Północnej, gdzie ma bardzo wąski zasięg na wybrzeżu Pacyfiku od południowo-wschodniego Oregonu do południowej Kalifornii (dł. 800 km i szer. od brzegu oceanu 35—50 km); w łagodnym i wilgotnym morskim klimacie dochodzi do 600—900 m n.p.m.

Żyje do 2000 lat i więcej. Marznie w temperaturze — 5°C.