Rębnia gniazdowa zupełna IIIa jest stosowana w strefach manipulacyjnych o szerokości 80-100 m lub powierzchni do 6 ha głównie do przebudowy litych drzewostanów sosnowych, brzozowo-osikowych i innych na siedliskach borów mieszanych, rzadziej lasów mieszanych, na drzewostany mieszane głównie dębowo-sosnowe.

Etap pierwszy stosowania rębni polega na wycięciu gniazd, każde o powierzchni od ok. 10 do 20 arów, łącznie na 20-40% powierzchni strefy manipulacyjnej. Gniazda rozmieszcza się nieregularnie, z wykorzystaniem żyźniejszych fragmentów siedliska, istniejących odnowień i luk w drzewostanie oraz najmniej stabilnych partii drzewostanu, tak by nie tworzyły szeregów zgodnych z kierunkiem panujących wiatrów. Kształt gniazd - najlepiej owalny, z dłuższą średnicą ze wschodu na zachód i z krótszą nieprzekraczającą 1,5 wysokości otaczającego drzewostanu.

Wzajemna odległość gniazd nie powinna być mniejsza od 1,0 wysokości drzewostanu. Na gniazda należy wprowadzić gatunki domieszkowe, np. dąb z jednostkowym udziałem graba, lipy jako gatunków II piętra i ewentualnie gatunków szybko rosnących (brzoza, modrzew) W drugim etapie następuje całkowite usunięcie drzewostanu z powierzchni między gniazdami, z ewentualnym pozostawieniem części starodrzewu oraz nasienników, biogrup drzew i krzewów zasługujących na szczególną ochronę (drzewa pomnikowe dziuplaste, obumarłe). Cięcie wykonuje się, gdy odnowienie na gniazdach osiągnie wysokość 1-3 m. Na powierzchnie między gniazdami należy niezwłocznie wprowadzić odnowienie sztuczne gatunków światłożądnych (sosna, modrzew, brzoza) z wykorzystaniem istniejących nalotów i podrostów. Równocześnie z cięciem uprzątającym w pierwszej strefie manipulacyjnej lub wcześniej, tj. po stwierdzeniu dobrej udatności odnowienia na gniazdach pierwszej strefy można zakładać gniazda w strefie następnej, postępując zgodnie z przyjętym kierunkiem cięć.

Dopuszcza się również wycinanie gniazd równocześnie na dwóch sąsiednich strefach manipulacyjnych, jednakże całkowite usunięcie starego drzewostanu ze strefy drugiej może nastąpić nie wcześniej niż uprawa na powierzchni między gniazdami w strefie pierwszej osiągnie dobrą udatność i wiek co najmniej 5 lat.

Źródło: Zasady hodowli lasu