Perukowiec podolski

Cotinus coggygria SCOP. (Rhus cotinus L.) — perukowiec podolski

Krzew wysokości do 5 m, często szerszy niż wyższy. Drewno żółte, sok ostro pachnący; gałązki cienkie, czerwonawobrązowe, nagie z sinym nalotem. Pąki drobne, czerwonobrązowe, okryte łuskami.

Liście pojedyncze, długości 3—8 cm, skrętolegle ułożone, odwrotniejajowate, na szczycie zaokrąglone lub lekko wycięte, u nasady nagle zwężone; ogonki liściowe długie, do 4 cm.

Kwiaty bardzo drobne, żółtawe lub zielonkawe, jedno - lub obupłciowe, zebrane w duże, luźne wiechy. Kwitnie w maju po rozwinięciu się liści. Owocki bardzo drobne i nieliczne, suche pestkowce. Szypułki kwiatów płonnych pokryte po przekwitnięciu długimi włoskami, owocostany puszyste, dojrzewające w sierpniu.

Perukowiec podolski pochodzi z południowej Europy i Azji. Jest krzewem bardzo ozdobnym w okresie owocowania, pokrytym puszystymi owocostanami; w jesieni liście barwią się na żółto i purpurowo. Liście zawierają 15—27% garbników i są użytkowane w celu ich pozyskania.

Perukowiec jest bardzo niewybredny w stosunku do gleby i wytrzymały na suszę; wymaga dużo światła, należy go sadzić w miejscach słonecznych. Na wschodzie kraju w ostrzejsze zimy przemarza. Po ścięciu daje odrośle z pnia; żyje do 70—100 lat.

Drewno pierścieniowonaczyniowe, z żółtą lub zielonkawożółtą twardzielą i białym bielem. Słoje roczne dobrze widoczne. Drewno odporne na gnicie w ziemi i nad ziemią. Ma zastosowanie w przemyśle tokarskim i stolarskim jako drewno kolorowe do inkrustowania.

p/perukowiec-podolski.txt · ostatnio zmienione: 2013/09/15 12:40 (edycja zewnętrzna)