Opadzina modrzewia

Sprawca: Meria laricis Vuill.

Choroba występuje w północnej i środkowej Europie oraz USA porażając modrzewie w wieku od 1 do około 30 lat, najsilniej jednak 2-letnie, może więc powodować poważne straty w szkółkach. Larix decidua i L. sibirica są bardziej podatne od L. leptolepis i L. eurolepis.

Objawy

Opadzina modrzewiowa

Na początku maja zaczynają się pojawiać pierwsze objawy na igłach. Igły żółkną od miejsca, w którym nastąpiła infekcja, do wierzchołka, a następnie brunatnieją. Potem to zbrunatnienie rozszerza się ku nasadzie igły, która najdłużej pozostaje zielona. Zamarłe igły zwykle przedwcześnie masowo opadają, nieraz już na początku czerwca. Na ogół najwcześniej zakażeniu ulegają igły u podstawy tegorocznych pędów, jeśli jednak pogoda w okresie tworzenia się pędów jest sucha, to zakażeniu mogą ulec tylko igły na dalszych odcinkach pędów majowych. Siewki zwykle nie giną, ale ulegają silnemu osłabieniu, co prowadzi do znacznego obniżenia się procentu siewek nadających się do wysadzenia na uprawy. Objawy opadziny modrzewia różnią się od objawów porażenia przez szarą pleśń (Botrytis cinerea). a także od powodowanych przez przymrozki tym, że przebarwienie nie obejmuje samych pędów, a tylko igły, i to nie równocześnie na całej długości pędów, lecz stopniowo na różnych ich odcinkach i w różnym czasie. Po dolnej stronie powstają przeważnie szeregi jasnych punktów, które są skupieniami trzonków konidialnych wyłaniających się ze szparek oddechowych. Po zanurzeniu takich igieł w roztworze błękitu bawełnianego lub nadmanganianu potasu (w stężeniu 2% — na 20 minut), punkty te ciemnieją i można je łatwiej dostrzec.

Sprawca

Grzyb Meria laricis (Deuteromycotina, Moniliales) zimuje w porażonych, opadłych na ziemię igłach. Wiosną wytwarza na nich nowe konidia, za pomocą których zakaża przez szparki oddechowe młode igły. Na tych igłach wydobywają się przez szparki oddechowe pęczki trzonków konidialnych, początkowo niepodzielonych, potem 2 — 4-komórkowych. Konidia są jednokomórkowe, w środku nieco zwężone, o wymiarach 8—10 x 2,6 µm (do ponad 300000 sztuk na jednej igle).

Warunki sprzyjające

Do zakażenia dochodzi najczęściej w temperaturze 10—25 C, podczas obfitującej w opady pogody. Uboga w deszcz pogoda ogranicza rozwój choroby.

Ochrona

Ochrona zasadza się na zabiegach hylotechnicznych i chemicznych. Pierwsze polegają na zakładaniu szkółek z dala od upraw i drzewostanów modrzewiowych, usuwaniu i niszczeniu opadłych na ziemię igieł modrzewia, dokonywaniu siewów modrzewia w luźnej więźbie do niezbyt wilgotnej i niezacienionej gleby. Zabiegi chemiczne polegają na opryskiwaniu siewek Cynkotoxem 65, Cynkomiedzianem lub Miedzianem. Opryskiwania należy prowadzić co 2—3 tygodnie, poczynając od okresu pękania pączków do początku sierpnia.


Źródło: Karol Mańka i Małgorzata Mańka „Choroby drzew i krzewów leśnych” Warszawa 1993

o/opadzina-modrzewiowa.txt · ostatnio zmienione: 2013/09/15 12:40 (edycja zewnętrzna)