Monopodialny typ wzrostu występuje wówczas, gdy pędy są zakończone pąkami szczytowymi, z których w następnym roku wyrastają nowe pędy, przedłużające wzrost zarówno pędu wierzchołkowego, jak również pędów bocznych. W ten sposób rosną prawie wszystkie drzewa iglaste, dzięki czemu wykształca się u nich prosty, strzelisty pień (strzała), którego przebieg wyraźnie jest widoczny od podstawy aż do wierzchołka drzewa. Natomiast u drzew liściastych, w późniejszym okresie życia, pędy boczne rosną zwykle silniej od pędu głównego, pień rozdziela się na pewnej wysokości na grube konary, rzadko można prześledzić jego przebieg od podstawy aż do wierzchołka drzewa. Wzrost monopodialny wykazują m.in. dęby i jesiony.

Przy wzroście monopodialnym pąki boczne skupiają się niekiedy pod pąkiem szczytowym, tak że tworzą na osi pędu pozorny okółek. Wówczas rozwijające się z nich pędy wykazują również układ pozornie okółkowy, jak to wyraźnie widać np. u sosny, jodły i świerka.