Po sprowadzeniu do Europy w początku XVIII w. amerykańskich gatunków topól czarnych, krzyżowały się one samorzutnie z europejską topolą czarną i jej odmianami. Powstałe w ten sposób mieszańce tworzyły dalsze, zapylając się nawzajem lub krzyżując z gatunkami wyjściowymi.

Osobniki wyróżniające się dodatnimi cechami, bujnym wzrostem, były stopniowo wybierane, rozmnażane wegetatywnie i z zachodu Europy wędrowały do innych krajów. Wszystkie te mieszańce otrzymały zbiorową nazwę topole kanadyjskie (topole euroamerykańskie) — Populus x canadensis MOENCH s. 1. (Populus x euramericana (DOOLE) GUINIER).

Od chwili pojawienia się pierwszego mieszańca z tej grupy (P. x canadensis 'Serotina') w połowie XVII stulecia we Francji, datuje się niezwykle szybkie wkraczanie tych topól do upraw europejskich, na co zasłużyły sobie całkowicie ze względu na bardzo szybki wzrost, przewyższający gatunki rodzicielskie. Obecnie mieszańce euroamerykańskie mają duże znaczenie przede wszystkim dla gospodarki drzewnej, wchodzą one do doborów drzew przydrożnych, służą również za gatunki wyjściowe do otrzymania nowych, coraz lepszych topól szybko i zdrowo rosnących.