Rodzaj Magnolia — magnolia

Drzewa lub krzewy. Liście opadające lub zimotrwałe, zwykle duże, skrętolegle ułożone. Pąki duże, okryte jedną lub dwiema łuskami, nagimi lub owłosionymi. Przylistki duże, charakterystycznie pochwiasto obejmujące gałązkę, opadające wkrótce po rozwinięciu liści.

Kwiaty duże, pojedyncze, pachnące. Na wypukłym, wydłużonym dnie kwiatowym ułożone są spiralnie słupki, pręciki i płatki. Owocem jest mieszek, zawierający jedno lub dwa nasiona okryte czerwoną osnówką, zwisające na sznureczkach. Wielomieszkowy owoc złożony magnolii ma kształt szyszkowaty albo nieregularny i często jest powyginany na skutek płonności niektórych owocków.

Magnolie pochodzą z Ameryki i Azji. Prawie wszystkie gatunki (ok. 120) są roślinami klimatu ciepłego i tylko niewielka ich liczba wytrzymuje stosunkowo dobrze nasze warunki klimatyczne. Gatunki zimozielone nie mogą być u nas uprawiane ze względu na większe wymagania cieplne. Do gatunków najbardziej odpornych należy M. acuminata (m. drzewiasta) oraz częściej od niej spotykana M. kobus (m. japońska). Najcenniejsze są gatunki i mieszańce kwitnące bardzo wcześnie na wiosnę, na długo przed rozwojem liści.

Wymienione wyżej gatunki należą do najbardziej odpornych na mrozy, tym niemniej należy je zawsze sadzić w miejscach ciepłych i osłoniętych od wiatrów, najlepiej na wystawie wschodnio- lub południowo-zachodniej. Magnolie wymagają gleb żyznych, ciepłych, o przepuszczalnym podłożu; znacznie gorzej rosną zwykle na glebach ciężkich, gliniastych; nie lubią obecności wapnia w glebie i wolą raczej gleby o odczynie lekko kwaśnym.

Drewno magnolii jest cenne, zróżnicowane na biel i twardziel. Biel jest barwy białej, twardziel żółtawa lub zielonkawa, niekiedy czarna.