Kraina Karpacka zajmuje południowo-wschodnią część kraju. Wypełnia ją masyw górski Karpat wraz z Pogórzem Karpackim. Lesistość krainy bardzo wysoka - 41,4%.

Klimat Krainy Karpackiej ma charakter klimatu górskiego, zróżnicowanego w zależności od wysokości i ukształtowania terenu. Roczna suma opadów wynosi dla piętra regla dolnego około 900 mm. W reglu górnym ilość opadów jest jeszcze wyższa - do 1500 mm. Liczba dni z pokrywą śnieżną rośnie z wysokością i waha się od 60 w niższych położeniach do 200 dni w najwyższych. Okres wegetacyjny w reglu dolnym trwa przeciętnie 175 dni (w dolnej strefie do 200 dni), natomiast w reglu górnym - przeciętnie 120 dni. Okres wegetacyjny wyraźnie skraca się w miarę przesuwania się od podnóży gór do górnej granicy lasu.

Gleby w górach powstają w wyniku wietrzenia różnych skał. W najwyższych partiach gór spotyka się gleby pierwotne, o nie wykształconym profilu glebowym. W niższych położeniach mogą występować gleby bielicowe i brunatne, a na utworach wapiennych rędziny. W dolinach bezodpływowych spotyka się również torfowiska.

W Krainie Karpackiej występują wszystkie podgórskie i górskie typy siedliskowe lasu oraz fragmentarycznie typy nizinne. Rozmieszczenie typów siedliskowych lasu i określonych drzewostanów zależy od położenia nad poziomem morza i jest zgodne z występowaniem w górach stref roślinnych. Występowanie poszczególnych stref przypada na różnych wysokościach w Bieszczadach i Tatrach.

Najpospolitszy w Krainie Karpackiej jest las górski, zajmujący 54,9%, następnie las wyżynny -25,8%, las mieszany górski - 11,4%.

Kraina Karpacka charakteryzuje się gromadnym występowaniem jodły i buka w terenach górskich, czyli drzewostanami jodłowymi i bukowymi na siedliskach żyznych, podczas gdy uboższe siedliska lub tereny położone wyżej zajmują drzewostany świerkowe. Głównymi gatunkami lasotwórczymi są: jodła - 25%, buk - 25,3%, świerk - 21,7%, sosna - 17%. Na pogórzu jako gatunek główny spotyka się miejscami dąb.

Potencjalna produkcyjność siedlisk bardzo wysoka (10 m3/ha rocznie), najwyższa w kraju. Zasobność drzewostanów wysoka (200 m3/ha), lecz duży udział lasów niepaństwowych powoduje, że jest ona niższa, niż to wynika z potencjalnej produkcyjności siedlisk.

W Krainie Karpackiej wyróżniono 9 dzielnic przyrodniczo-leśnych:

1. Dzielnica Beskidu Śląskiego i Małego - lesistość dzielnicy bardzo wysoka; potencjalna produkcyjność siedlisk bardzo wysoka, lecz nieco wyższa niż przeciętnie w krainie; zasobność drzewostanów bardzo wysoka, wyższa niż przeciętnie w krainie.
2. Dzielnica Pogórza Środkowobeskidzkiego - lesistość dzielnicy przeciętna, jedynie w mezoregionie Pogórza Przemyskiego bardzo wysoka; potencjalna produkcyjność siedlisk bardzo wysoka, najwyższa w krainie; zasobność drzewostanów poniżej przeciętnej w krainie.
3. Dzielnica Bieszczadów - lesistość dzielnicy bardzo wysoka; potencjalna produkcyjność siedlisk bardzo wysoka, lecz nieco niższa niż przeciętnie w krainie; zasobność drzewostanów nieco poniżej przeciętnej w krainie. Obejmuje Bieszczady z Bieszczadzkim Parkiem Narodowym.
4. Dzielnica Beskidu Żywieckiego – lesistość dzielnicy bardzo wysoka; potencjalna produkcyjność siedlisk bardzo wysoka, lecz nieco niższa niż przeciętnie w kraju; zasobność drzewostanów najwyższa w kraju. Dzielnica obejmuje Bieszczady z Bieszczadzkim Parkiem Narodowym. Babia Góra wraz z drzewostanami tworzy Babiogórski Park Narodowy.
5. Dzielnica Beskidu Makowskiego i Wyspowego - lesistość dzielnicy wysoka; potencjalna produkcyjność siedlisk bardzo wysoka, przy czym nieco niższa niż przeciętnie w krainie; zasobność drzewostanów poniżej przeciętnej w krainie.
6. Dzielnica Gorców i Beskidu Sądeckiego - lesistość dzielnicy bardzo wysoka; potencjalna produkcyjność siedlisk bardzo wysoka, lecz nieco niższa niż przeciętna w krainie; zasobność drzewostanów wyższa niż przeciętna w krainie. Na terenie tej dzielnicy położony jest Pieniński i Gorczański Park Narodowy.
7. Dzielnica Beskidu Niskiego - lesistość dzielnicy bardzo wysoka; potencjalna produkcyjność siedlisk bardzo wysoka, zbliżona do przeciętnej w krainie; zasobność drzewostanów najniższa w krainie. Na terenie tej dzielnicy znajduje się Magurski Park Narodowy.
8. Dzielnica Podhala - lesistość dzielnicy bardzo niska; potencjalna produkcyjność siedlisk bardzo wysoka, ale znacznie niższa niż przeciętna w krainie; zasobność drzewostanów równa przeciętnej w krainie.
9. Dzielnica Tatr - lesistość dzielnicy bardzo wysoka, najwyższa w kraju; potencjalna produkcyjność siedlisk stosunkowo wysoka, ale najniższa w krainie; zasobność drzewostanów wyższa od przeciętnej w krainie. Na terenie tej dzielnicy znajduje się Tatrzański Park Narodowy.