Kostur (lancet) jest narzędziem, którego częścią roboczą jest klin stalowy, który rozcina glebę i wyciska szparę, osadzony na trzonku zakończonym rękojeścią.

Kostur znormalizowany typu IBL nr 1 przeznaczony jest do pracy na glebach piaszczystych. Na glebach gliniasto-piaszczystych, a więc zwięźlejszych, zadowalającą szparę daje kostur znormalizowany typu IBL nr 2. Równie dobre rezultaty dają kostury wykonane całkowicie z metalu. Na gleby kamieniste opracowany został kostur o przekroju kołowym. Przy sadzeniu używany jest czasem także drewniany kosturek, który służy do obciskania gleby wokół sadzonek.

Kostur nie może być ani zbyt lekki, ani zbyt ciężki, powinien natomiast lekko wchodzić w ziemię, tzn. zagłębiać się w niej stopniowo, bez dużego wysiłku ze strony robotnika, oraz wykonywać szparę odpowiedniej szerokości i formy. Najważniejszą częścią roboczą kostura jest jego łopatkowate rozszerzenie. Od kształtu, ciężaru i mocy tej części zależy sprawność narzędzia. Należy uważać, aby klinowate ostrze u dołu nie zostało stępione, aby boki klina były gładkie i równo schodziły ku ostrzu, aby wszystkie części kostura były odpowiednio połączone.

W krajach o tradycyjnie wysokim poziomie techniki leśnej nadal przywiązuje się duże znaczenie do ulepszania najprostszych narzędzi ręcznych. Szczególne osiągnięcia na tym polu mają te kraje, w których znaczny procent powierzchni trudno dostępnych wymaga ręcznego zalesiania wielkich obszarów. Np. w krajach skandynawskich stosuje się w praktyce dwa typy kosturów: Pottiputki - produkcji fińskiej i szwedzki kostur firmy Nordfor. Narzędzia te znacznie różnią się od powszechnie u nas używanych kosturów. Kostur Pottiputki przeznaczony jest do sadzonek z osłoniętą częścią korzeniową. Osłonę stanowi papierowa tulejka, która po wysadzeniu rozkłada się w glebie. W zależności od gatunku i wieku sadzonki średnica tulejki może wynosić 38, 50 lub 60 mm, a długość 60 lub 75 mm. Kostur składa się z metalowej rury zakończonej u dołu stożkowatym dwuczęściowym ostrzem, z uchwytu do trzymania, spustu do zamykania ostrza oraz z dwóch przycisków pedałowych. Ciężar jego wynosi 2,5 kg i jest nieznacznie cięższy niż kostur tradycyjny. Jego długość - 95 cm umożliwia pracę w pozycji wyprostowanej. Kostur wyprodukowany przez szwedzką firmę Nordfor jest przeznaczony wyłącznie do sadzonek drzew iglastych. Konstrukcję jego stanowi zwężająca się ku dołowi rynna o przekroju wieloboku. Na końcu rynna przechodzi w klinowate ostrze, otwierane za pomocą kabłąkowatego pedału. Masa kostura 2,5 kg, wysokość - 1 m.

Źródło: Elżbieta Murat „Poradnik hodowcy lasu” 1999