Aesculus hippocastanum L. — kasztanowiec biały

Drzewo wysokości do 25 m i grubości 2 m, z szeroką, jajowatą koroną.

Pączki jajowatostożkowate, czerwonobrunatne, lepkie, brązowe. Gałęzie grube. Liście dłoniaste, złożone z 5—7 listków, podłużnie i odwrotniejajowatych, krótko zaostrzonych, klinowatych u nasady, 10—25 cm długości; brzeg listków tępo, podwójnie piłkowany. Rozwijające się liście są kosmato owłosione.

Kwiaty grzbieciste, średnicy około 2 cm, białe z żółtoczerwonymi plamami, zebrane w duże, prosto wzniesione, stożkowate kwiatostany, długości 20—30 cm.

Owocem jest kulista kolczasta torebka, około 6 cm średnicy, zawierająca 1 lub 2 duże, błyszczące brązowe nasiona. Kwitnie po rozwoju liści w maju i czerwcu. Owoce dojrzewają we wrześniu.

Kasztanowiec w młodości rośnie szybko, później nieco wolniej. Wykształca płaski, lecz silny system korzeniowy. Zdolność odroślową (tylko z pnia) wcześnie zatraca. Zaczyna owocować w wieku 10—15 lat. Jest wymagający pod względem światła, gleby i wilgotności — lubi gleby żyzne, zasobne w wapno. Żyje do 200 lat.

Drewno ma typu rozpierzchłonaczyniowego, trudno łupliwe, o białożółtym bielu i pomarańczowoczerwonej twardzieli, lekkie, własnościami technicznymi przypominające drewno topoli i lipy. W leśnictwie nie ma gospodarczego znaczenia. Owoce i kora mają zastosowanie w lecznictwie. W lesie owoce stanowią karmę dla zwierzyny.

Kasztanowiec biały pochodzi z Półwyspu Bałkańskiego (północna Grecja, południowa Bułgaria) i Azji Mniejszej, gdzie rośnie w górach w lasach liściastych na wysokości 1000—1200 m n.p.m.; jest jednym z pierwszych drzew obcego pochodzenia, które dostały się do Polski. Sadzony od dawna w parkach, alejach i wzdłuż ulic, zadomowiony.