Jodła grecka

Abies cephalonica LOUD. — jodła grecka

Jodła grecka jest drzewem dorastającym w ojczyźnie do wysokości 30 m i pierśnicy 1 m. Ma gęstą stożkowatą koronę i poziomo odstające gałęzie, pokrywające pień do samej ziemi. Kora szarobrązowa, w młodości gładka, na starszych pniach pękająca. Młode pędy nagie, błyszczące, czerwonobrązowe, pąki jajowate lub jajowatostożkowate, czerwonawe, pokryte żywicą.

Igły długości 1,5—3 cm, błyszczące, zielone, z białymi paskami na dolnej stronie, sztywne, stopniowo zwężające się, ostro zakończone (kłujące), nastroszone i skierowane nieco ku przodowi. Kwiatostany męskie purpurowoczerwone. Szyszki cylindryczne, brązowe, długości 12—16 cm i szerokości 4,5 cm: łuski okrywowe zawinięte i nieco wystające spomiędzy nasiennych.

Pochodzi z Półwyspu Bałkańskiego; rośnie w górach Grecji, gdzie tworzy niewielkie drzewostany na wysokości 800—1700 m n.p.m. Jest ona reliktem flory trzeciorzędowej. W Polsce na wiosnę rozwija się wcześniej od jodły pospolitej i jest bardziej wrażliwa na mrozy, często przemarza. Na zachodzie Polski okazała się odporniejsza od jodły kaukaskiej.

Drewno ma lekkie, bez twardzieli, używane do celów budowlanych i tartacznych oraz jako drewno celulozowe i rezonansowe do wyrobu instrumentów muzycznych.

j/jodla-grecka.txt · ostatnio zmienione: 2013/09/15 12:40 (edycja zewnętrzna)