Jarząb mączny

Sorbus aria CRANTZ. — jarząb mączny (mąkinia)

Drzewo wysokości do 15 m, o koronie zwartej, stożkowatej lub jajowatej. Żyje do 200 lat.

Młode pędy szaro owłosione, potem nagie, oliwkowobrązowe; pąki zielonkawe, lepkie.

Liście długości 5—12 cm, jajowate i ostro, czasem podwójnie piłkowane. Górna strona liścia jasnozielona, dolna gęsto, biało, filcowato owłosiona. Młode liście obustronnie srebrzysto filcowate.

Kwiatostany biało owłosione. Owoce prawie kuliste, średnicy 1,5—2 cm, pomarańczowoczerwone, z mącznym miąższem. Kwitnie w maju. Owoce dojrzewają we wrześniu, październiku.

Jarząb mączny jest gatunkiem rosnącym w zachodniej, środkowej i południowej Europie, występuje w Polsce w górach (w Tatrach i Pieninach), głównie w reglu dolnym. Osiąga w Polsce północną granicę zasięgu. Gatunek światłożądny. Jest drzewem średniej wielkości, o bardzo regularnym pokroju, wybitnie ozdobny dzięki srebrzystobiałym liściom, szczególnie na wiosnę. Drewno używane do wyrobu mebli i rozmaitych przedmiotów gospodarstwa domowego.

j/jarzab-maczny.txt · ostatnio zmienione: 2013/09/15 12:39 (edycja zewnętrzna)