Górnoreglowy bór sudecki (sudecki bór świerkowy) — Plagiothecio-Piceetum hercynicum TX. 1937

Świerczyny występujące na wysokości 1000—1250 m n.p.m. w reglu górnym w Sudetach są podobne do borów świerkowych w Karpatach. Ich skład florystyczny jest podobny jak w Plagiothecio-Piceetum tatricum. Jednak pewne cechy pozwalają na wyodrębnienie osobnego zespołu.

Rośnie tu np. subatlantycki gatunek przytulia hercyńska = p. skalna (Galium saxatile), którego brak w Karpatach; dużo częściej występują tu także siódmaczek leśny (Trientalis europaea), trzcinnik owłosiony (Calamagrostis villosa) i pszeniec leśny (Melampyrum sylvaticum), brak natomiast gruszycznika jednokwiatowego (Moneses uniflora = Pyrola uniflora) i endemicznych gatunków karpackich: kosmatki żółtawej (Luzula luzulina — L. flavescens) i urdzika karpackiego (Soldanella carpatica), znamionujących Plagiothecio-Piceetum tatricum.

Można więc obydwa zespoły uznać za zastępcze geograficznie względem siebie. Plagiothecio-Piceetum hercynicum w Sudetach zróżnicowane jest na trzy podzespoły: typowy, paprociowy i mszysty. Najlepiej rozwija się ono w Karkonoszach, Górach Izerskich i w masywie Snieżnika Kłodzkiego, w Górach Sowich spotyka się tylko we fragmentach.