Często u nas spotykanym gatunkiem introdukowanym jest kasztanowiec rosnący prawie wyłącznie w zadrzewieniach. Wyjątkowo zdarza się przeznaczanie drewna tego gatunku na cele przemysłowe, co wiąże się z charakterem jego występowania w naszym kraju, oraz z właściwościami drewna nie spotykanymi u nas, wymagającymi stosowania szczególnej technologii przerobu.

Drewno kasztanowca jest bardzo lekkie, bardzo miękkie, łupliwe, łatwo zapalne. Kurczliwość mała. Wysycha szybko; nie wykazuje skłonności do pęknięć desorpcyjnych; mała skłonność do paczenia się, przy zmianach wilgotności i temperatury otaczającego powietrza wymiary wysuszonego drewna są prawie stałe (drewno nie „pracuje”). Obróbka skrawaniem i gięciem łatwa; nadaje się na wyroby snycerskie. Źle się poleruje, dobrze polituruje, barwi, nasyca i klei. Łatwo ulega rozkładowi przez grzyby i uszkodzeniom przez owady. Podczas składowania drewno okrągłe (zwłaszcza niekorowane) łatwo ulega zaparzeniu. Trwałość naturalna bardzo mała. Z racji tego, że drewno jest bardzo miękkie, na jego skrawanie nie zużywa się wiele energii. Narzędzia muszą być jednak bardzo ostre, ponieważ duża jego miękkość - powoduje, że „ustępuje” ono przed ostrzem, przez co powierzchnia cięcia jest nierówna, nóż może drewno miażdżyć a nie skrawać lub wyskakiwać z drewna. Z tego też powodu polerować go należy po przeschnięciu do stanu powietrzno-suchego.

Drewno kasztanowca nie ma cech anatomicznych łatwych do wyróżnienia makroskopowego; przypomina swym wyglądem zewnętrznym drewno osiki. Naczynia ma rozrzucone po całym przekroju, są one małe i niewidoczne; podobnie niewidoczne są promienie drzewne, które są bardzo cienkie, liczne. Słoje roczne, zwykle o szerokiej warstwie drewna wczesnego, są wyraźne i zwykle dość regularne.

Barwa drewna jest białawożółta i przechodzi zwykle ku rdzeniowi w barwę brunatnożółtą (ze względu na nader często zdarzającą się zgniliznę drewna, zaczynającą się od rdzenia i postępującą ku bielowi). Połysk drewna jest mały; woń, zwłaszcza w świeżym stanie, nieprzyjemna, mdła, przypominająca niekiedy (drzewo młodsze) woń surowych ziemniaków. Często cechą drewna kasztanowca jest silny skręt włókien.

Wartość opałowa drewna jest bardzo mała, nawet mniejsza niż wierzby lub topoli. Z powodu bardzo niskich właściwości technicznych, drewno nie nadaje się na żadne ważniejsze cele; niekiedy używane jest jako materiał stolarski (o ile nie ma zbyt dużego skrętu włókien), jako podkład pod okleinę przy wyrobie mebli; może być używane do wyrobów snycerskich; węgiel z drewna kasztanowca używany być może podobnie jak węgiel innych miękkich gatunków drewna, do wyrobu prochu strzelniczego.