Drewno (ksylem)

Główną część pnia drzewa stanowi drewno. Zajmuje ono przestrzeń między rdzeniem a kambium i stanowi największą część objętości pnia.

Drewno jest materiałem o nierównomiernej budowie. Jego wygląd oraz cechy fizyczne i mechaniczne (wytrzymałość) zmieniają się w zależności od rozpatrywanego kierunku przecięcia.

Opisując cechy anatomiczne i właściwości technologiczne drewna wyróżnia się w nim 3 zasadnicze przekroje:

  • przekrój poprzeczny — wykonany prostopadle do podłużnej osi pnia; słoje roczne z promieniowo przebiegającymi promieniami drzewnymi (widocznymi gołym okiem tylko u niektórych gatunków) układają się współśrodkowo dookoła rdzenia;
  • przekrój podłużny promieniowy — poprowadzony przez oś pnia zgodnie z kierunkiem promieni; występują na nim słoje roczne w formie równolegle ułożonych, pionowo przebiegających warstw, przeciętych poziomo biegnącymi smugami promieni drzewnych;
  • przekrój podłużny styczny — poprowadzony równolegle do podłużnej osi pnia; słoje roczne występują pod postacią smug o kształcie hiperbolicznym i eliptycznym.

Przekroje poprzeczne promieni drzewnych mają kształt soczewkowaty. U niektórych gatunków (buk, dąb) widoczne są nawet gołym okiem. W miarę zbliżenia się do osi pnia przekrój styczny upodabnia się do przekroju promieniowego. W momencie, gdy cięciwa, wzdłuż której przesuwamy przekrój styczny, pokryje się ze średnicą, przekrój styczny staje się przekrojem promieniowym.

Drewno zawiera trzy podstawowe układy tkanek:



Zobacz także w Wikipedia, wolna encyklopedia

d/drewno.txt · ostatnio zmienione: 2013/09/15 12:39 (edycja zewnętrzna)