Uprawy pochodne winny posiadać pełną informację o pochodzeniu materiału wykorzystanego do założenia uprawy, zabiegach prowadzonych w uprawach oraz winny być oznaczone w terenie.

Każda uprawa pochodna powinna być trwale oznaczona słupkami z napisem w formie ułamka, w którym w liczniku jest litera „p.” (tzn. pochodna i skrót nazwy gatunku/lub gatunków), dla którego założono tę uprawę, a w mianowniku - rok jej założenia.

Dla każdej uprawy pochodnej zakłada się „Kartę uprawy pochodnej”, w której na bieżąco prowadzi się odpowiednie zapisy. Uprawy pochodne muszą być także zarejestrowane w „Planie odnowienia i pielęgnowania lasu”, będącym częścią składową „Planu urządzania gospodarstwa leśnego”. Obok umieszczonych w rubrykach danych cyfrowych należy w nim wpisać w wolnych rubrykach czerwonym atramentem symbol uprawy pochodnej podany w liczniku na słupkach przy uprawie. Wszystkie zapisy w „Karcie uprawy” i w „Planie” kontroluje RDLP nie rzadziej niż co 2 lata.

Zasadnicze znaczenie dla poprawności opisu upraw pochodnych mają informacje o pochodzeniu materiału odnowieniowego. W pozycji 4 karty uprawy pochodnej należy podać pełną informację o pochodzeniu sadzonek (do wydzielenia) oraz numer WDN z Rejestru Bazy Nasiennej w LP. W przypadku nasion z plantacji nasiennych należy podawać informacje o pochodzeniu klonów (a nie dane o lokalizacji plantacji) oraz numer Plantacji z Rejestru Bazy Nasiennej w LP.

Dla poszczególnych upraw pochodnych zakładanych w blokach zakłada się cząstkowe karty upraw pochodnych dla upraw zakładanych w kolejnych latach. Po zamknięciu bloku upraw zakłada się zbiorczą kartę uprawy pochodnej.