Torreya nucifera SIEB. et ZUCC. — czwórczak orzechowy

Jest to niewielkie drzewo do 20 m wysokości. Ojczyzną tego gatunku są góry centralnej Japonii. Do Europy sprowadzony w 1764 r.

Dobrze rośnie i obradza w Anglii, Francji i RFN. W Polsce często przemarza. Ma piękne, sztywne igły (dł. ok. 2—3 cm, szer. 2—3 mm), na górnej stronie wysklepione, błyszczące i ciemnozielone. Na spodniej stronie mają one białe smugi; wierzchołek igieł kłujący, zakończony jasnym cierniem długości 1 mm. Młode pędy żółtawozielone, po okresie zimy czerwone, błyszczące.

Nasiona całkowicie okryte osnówką zrośniętą z łupiną, brunatnawe, ok. 30 mm długości, zawierające tłuszcz o nieprzyjemnym zapachu; w Japonii jadalne. Drewno nie ma przewodów żywicznych, jest zróżnicowane na biel i twardziel, słoje roczne dobrze widoczne. Drewno późne wyróżnia się od wczesnego ciemniejszym zabarwieniem. Promienie drzewne niewidoczne gołym okiem. Właściwościami mechanicznymi zbliżone do drewna sosny. Drzewo rzadko spotykane w parkach. W leśnictwie bez znaczenia.