Chamaecyparis nootkatensis SUDW. — cyprysik nutkajski

Drzewo wysokości do 30—40 m i pierśnicy 2,0 m, o wąskiej stożkowatej koronie, i cienkiej, szarobrązowej, włóknistej korze. Pędy płasko rozgałęzione, zwisające, podobnie jak u Thuja plicata, słabo spłaszczone — prawie 4-kątne w przekroju, na obu stronach mniej więcej jednakowej barwy, matowozielone, bez nalotu woskowego. Łuski większe i grubsze, niż u innych gatunków, prawie bez gruczołków, przy roztarciu nieprzyjemnie pachnące.

Kwiaty pręcikowe żółte. Szyszki największe wśród cyprysików (ok. 1 cm średnicy), z wyraźnymi, ostrymi wyrostkami na tarczkach; w szyszce mała liczba łusek (4—6). W odróżnieniu od pozostałych gatunków szyszki dojrzewają dopiero w końcu drugiego roku; przed dojrzeniem pokryte są nalotem woskowym (oszronione). Nasiona po 2—4 pod każdą łuską, ze skrzydełkami szerokością równymi nasieniu, bez pęcherzyków żywicznych. Siewka z 2 liścieniami.

Ojczyzną tego gatunku jest Ameryka Północna, gdzie występuje wzdłuż wybrzeża Pacyfiku od 60º do 45° szerokości płn. (Alaska, Kanada, północno-zachodnie stany USA). W górach występuje na wysokości 900—1200 m n.p.m. Nazwa gatunku pochodzi od wyspy Nootka, gdzie został po raz pierwszy odkryty. Rośnie w dolinach rzek, na glebach wilgotnych, na południowych zboczach, wymaga dużej wilgotności powietrza.

Do Europy sprowadzony w 1850 r. do ogrodu botanicznego w Petersburgu. Drewno ma cenne, używane zwłaszcza do budowli wodnych w portach. U nas, poza nielicznymi próbami w leśnictwie, jest cennym gatunkiem parkowym, dość odpornym na niskie temperatury. Drzewo wolno rosnące, dopiero w wieku 200 lat osiąga rozmiary umożliwiające jego pozyskanie; żyje 500—600 lat.