Sprawca: Guignardia aesculi (Peck) Stew.

Choroba występuje w Ameryce Północnej i Europie, w tej ostatniej dopiero od blisko 50 lat. Porażeniu ulegają całe liście (listki i ogonki liściowe), co szczególnie zagraża młodszym drzewom, głównie w szkółkach leśnych (aż do zamierania porażonych drzew włącznie).

Liście porażonych drzew ulegają już w czasie od lipca do sierpnia brunatnieniu, listki zwijają się na brzegach w górę i z reguły przedwcześnie opadają. Rozległe nekrotyczne partie liści o nieregularnym kształcie bywają często obramowane jaskrawożółtym (do jasnobrunatnego) brzegiem.

Sprawcą choroby jest grzyb Guignardia aesculi (Ascomycotina, Dothideales) z dwiema formami konidiaInymi: Asteromella aesculicola (Sacc.) Petr. i Phyllostictina sphaeropsoidea (Ellis et Everh.) Petr. Obydwie te formy (Deuteromycotina, Sphaeropsidales) wytwarzają po dolnej stronie porażonych części liści widoczne gołym okiem piknidia (czarne punkty). Konidia A. aesculicola mierzą 4—9 x 1—2 µm, a P. sphaeropsoidea 13—20×10—14 µm. Na leżących na ziemi przedwcześnie opadłych liściach wytwarzają się na wiosnę otocznie z zarodnikami workowymi zakażającymi z kolei nowo wytworzone liście.

• usuwanie w jesieni opadłych liści,
• opryskiwanie fungicydami, np. Zinebem (u nas Cynkotox 65), ale tylko w czasie od pękania pączków aż do pełnego wyrośnięcia liści,
• ewentualne stosowanie odpornych kasztanowców (za taki uchodzi Aesculus paryiflora, podczas gdy A. hippocastanum i A. pavia są znane jako jednakowo silnie podatne).

Źródło: Karol Mańka i Małgorzata Mańka „Choroby drzew i krzewów leśnych” Warszawa 1993