Borealna świerczyna na torfie

Borealna świerczyna na torfie (świerczyna na torfie)Sphagno girgensohnii-Piceetum POLAK. 1962

Bór świerkowy w pólnocno-wschodniej Polsce — na Pojezierzu Mazurskim, w części Podlasia i w Białowieży — występujący w postaci dość częstych, lecz niezbyt rozległych płatów, zaliczany jest do zespołu Sphagno girgensohnii-Piceetum. Występowanie płatów tego zespołu powiązane jest z obniżeniami terenu wypełnionymi pokładami torfu, jakie spotyka się np. wśród wzgórz morenowych. Poziom wody gruntowej przypada przeciętnie na głębokości 20—80 cm, odczyn jest kwaśny.

Drzewostan, który osiąga duże zwarcie, tworzy świerk (Picea abies) z domieszką sosny i brzozy omszonej (Betula pubescens).

W runie główną rolę odgrywają mchy, głównie torfowce, a z roślin naczyniowych widłak jałowcowaty (Lycopodium annotinum), borówka czarna (Vaccinium myrtillus), borówka brusznica (V. vitis-idaea), siódmaczek leśny (Trientalis europaea), kosmatka owłosiona (Luzula pilosa), narecznica krótkoostna (Dryopteris carthusiana) i skrzyp leśny (Equisetum syhaticum).

Za gatunki charakterystyczne dla zespołu uważa się gwiazdnicę długolistną (Stellaria longifolia), listerę sercowatą (Listera cordata) i rzadką u nas turzycę delikatną (Carex disperma = C. tenella).

Świerczyny na torfie wykazują szereg podobieństw do borealnych borów świerkowych występujących na podobnych siedliskach dalej ku północy, poza granicami Polski.

b/borealna-swierczyna-na-torfie.txt · ostatnio zmienione: 2013/09/15 12:39 (edycja zewnętrzna)