Bór wysokogórski - BWG

Siedlisko zajmujące najwyżej położone, przyszczytowe i przygrzbietowe partie regla górnego (w Sudetach poczynając od 900 m n.p.m., a w Karpatach powyżej 1150 m n.p.m., aż do granicy lasu) z płytkimi glebami typu inicjalnego lub bielicowymi, wytworzonymi ze zwietrzeliny skał osadowych (piaskowców i łupków) oraz kwaśnych skał magmowych (pochodzenia wulkanicznego).

Runo krzewinkowo-trawiasto-mszyste z niewielkim udziałem roślin zielnych i paproci.

Gatunki runa typowe:

  • Anthyrium alpestre – wietlica alpejska,
  • Polytrichum attenuatum – płonnik strojny,
  • Streptopus amplexifolius – liczydło górskie,
  • Homogyne alpina – podbiałek alpejski,
  • Deschampsia flexuosa – śmiałek pogięty,
  • Vaccinium myrtillus – borówka czarna,
  • Calamagrostis villosa – trzcinnik owłosiony,
  • Galium anisophyllum – przytulia nierównolistna (w krainie VII),
  • Dicranum scoparium – widłoząb mietlisty (w krainie VII),
  • Veratrium Lobelianum – ciemiężyca zielona (w krainie VIII),
  • Luzula silvatica – kosmatka olbrzymia (w krainie VIII).

Drzewostan:

Gatunki główne: świerk IV-V bonitacji.

Gatunki domieszkowe: jarząb (w krainie VIII).

Gatunki podszytowe: jarząb, porzeczka alpejska.

Drzewostan, w partiach położonych blisko granicy lasu, zazwyczaj karłowaciejący, o słabym zwarciu. Siedliska tego typu powinny podlegać ochronie, aby zachować granice lasu.


b/bor-wysokogorski-bwg.txt · ostatnio zmienione: 2013/09/15 12:39 (edycja zewnętrzna)