Biała jednolita zgnilizna saprofityczna bielu iglastych

Phlebia gigantea Sprawcy: Phlebia gigantea (Fr. ex Fr.) Donk. = Peniophora gigantea (Fr. ex Fr.) Masse, Hirschioporus abietinus (Dick. ex Fr.) Donk., Hirschioporus fuscoviolaceus (Ehrenb. ex Fr.) Donk.

Objawy

Porażeniu ulega drewno, głównie bielaste stojących jeszcze, lecz uszkodzonych, albo świeżo ściętych drzew, w Polsce przede wszystkim sosny zwyczajnej. Rozłożone przez grzyb drewno jest jaśniejsze od zdrowego (biała zgnilizna jednolita) i stopniowo przybiera odcień żółtobrunatny, a ponadto mięknie.

Sprawcy

Należy do nich przede wszystkim grzyb Phlebia gigantea (Basidiomycotina, Aphyllophorales} tworzący na opanowanym drewnie, m.in. na pniakach sosnowych zakażonych szczególnie silnie wnet po ścięciu drzew, niepozorne, skórkowate, białe woskowate owocniki, wielkości do około 30 cm, które po wyschnięciu stają się pergaminowate i przybierają odcień żółty. Hymenofor jest gładki, hymenium podstawkowe z silnie inkrustowanymi cystydami. Zarodniki podstawkowe mają wymiary 5—8 x 2,5—4 μm. Najlepiej grzyb rozwija się w temperaturze 28°C. W sztucznej kulturze wytwarza olbrzymie ilości oidiów (zarodników powstających przez rozpad wegetatywnych strzępek na kanciaste fragmenty. Grzyb używany jest do biologicznej ochrony drzew przed hubą korzeni, a także w naturalnych warunkach odgrywa wielką rolę w ograniczaniu występowania tej choroby. Ma też pewne znaczenie jako grzyb niszczący drewno w budynkach. Pozostałe dwa grzyby białej jednolitej zgnilizny saprofitycznej bielu sosny, Hirschioporus abietinus i H. fuscoviolaceus (Basidiomycotina, Aphyllophorales), aczkolwiek ważne z punktu widzenia roli, jaką odgrywają w procesie mineralizacji drewna pniakowego i korzeniowego, nie mają bezpośredniego związku z ochroną przed chorobami korzeni.


Źródło: Karol Mańka i Małgorzata Mańka „Choroby drzew i krzewów leśnych” Warszawa 1993

b/biala-jednolita-zgnilizna-saprofityczna-bielu-iglastych.txt · ostatnio zmienione: 2013/09/15 12:39 (edycja zewnętrzna)