Bezpłodność świerka

Sprawca: Pucciniastrum areolatum (Fr.) Otth.

Objawy

Pucciniastrum areolatum

Z zakażonych na wiosnę żeńskich kwiatów świerka pospolitego (głównie) powstają szyszki z białawymi pykniami (spermogoniami) na wewnętrznej stronie łusek okrywowych, a następnie — w lecie — z licznymi kulistymi brunatnymi ecjami. Przy dużej wilgotności powietrza łuski te u porażonych szyszek rozchylają się, nadając całej szyszce nastroszony wygląd, podczas gdy w tym samym czasie zdrowe szyszki są zamknięte. W porażonych szyszkach tworzą się słabo rozwinięte i nieliczne nasiona, albo w ogóle brak w nich nasion.

Sprawca

Grzyb Pucciniastrum areolatum (Basidiomycotina, Uredinales) wytwarza zarodniki stadium 0 i I na świerku, II i III na liściach różnych gatunków czeremchy (uredia na górnej, telia na dolnej stronie). Zarodniki podstawkowe (IV) atakują żeńskie kwiaty pierwszego gospodarza (tzn. świerka). Podobną chorobę świerka może powodować inny grzyb rdzawnikowy Chrysomyxa pyrolae Rostr. (z II i III na gatunkach z rodzaju Pyrola). Według danych z Norwegii, Pucciniastrum areolatum powoduje w tym kraju także zniekształcenia młodych pędów świerka pospolitego, przypominające porażenie pędów sosnowych przez grzyb Melampsora pinitorqua.

Ochrona nie była dotychczas praktykowana.


Źródło: Karol Mańka i Małgorzata Mańka „Choroby drzew i krzewów leśnych” Warszawa 1993

b/bezplodnosc-swierka.txt · ostatnio zmienione: 2013/09/15 12:39 (edycja zewnętrzna)