Berberys pospolity

Berberis vulgaris L. — berberys pospolity (b. zwyczajny)

Krzew dorastający zwykle do wysokości 2 m, czasem wyższy. Gałązki sztywne, bruzdkowane, w pierwszym roku żółtawe, w drugim szare. Ciernie zwykle 3-dzielne, długości 1—2 cm. Liście zmienne, eliptyczne, odwrotnie-jajowate lub wydłużone, zwykle tępo zakończone, czasem zaostrzone, długości 2—4 cm; brzeg blaszki ostro piłkowany. Kwiaty w gronach długości 4—6 cm. Owoce kwaskowate, purpurowe, wydłużone jagody długości do 12 mm, zawierające po 2 podłużne nasionka; obfitują w witaminę C.

Berberys pospolity występuje w środkowej i południowej Europie oraz na Kaukazie i w Iranie. Jest jedynym gatunkiem berberysu występującym w Polsce; często spotykany na skrajach lasu, w zaroślach, na nizinach i w niższych położeniach górskich. Nie należy sadzić go w pobliżu pól uprawnych, ponieważ na liściach jego rozwija się wiosenne pokolenie rdzy źdźbłowej traw (Puccinia graminis).

W ogrodach sadzona jest częściej od gatunku jego forma czerwonolistna ('Atropurpurea').

b/berberys-pospolity.txt · ostatnio zmienione: 2013/09/15 12:39 (edycja zewnętrzna)