Bazy nasienne
Bazę nasienną dla głównych gatunków lasotwórczych stanowią wyłączone drzewostany nasienne i gospodarcze drzewostany nasienne. Baza ta powinna być uzupełniana przez plantacyjne uprawy nasienne, plantacje nasienne, uprawy nasienne oraz rejestrowane uprawy pochodne.
Podstawowymi bazami nasiennymi o znaczeniu ogólnokrajowym są drzewostany nasienne w następujących kompleksach leśnych i regionach:
Dla
sosny: Lasy Taborskie i Napiwodzko-Ramuckie oraz Puszcza Piska, Puszcza Augustowska i Knyszyńska, Bory Tucholskie.
Dla
świerka:
drzewostany Beskidu Śląskiego i Żywieckiego, Puszcza Białowieska, Augustowska i Borecka.
Dla
jodły: drzewostany Beskidu Sądeckiego i Roztocza.
Dla
modrzewia: drzewostany Gór Świętokrzyskich (oprócz Góry Chełmowej), drzewostany Kłodzczyzny i Nadleśnictwa Proszków (RDLP Katowice).
Dla
dębu: drzewostany krotoszyńskie, gorzowskie, krajeńskie, dolnośląskie i chełmskie.
Dla
buka: Puszcza Bukowa i Bieszczady.
Dla
olszy czarnej: Puszcza Augustowska i Białowieska, drzewostany Polesia Lubelskiego, drzewostany Nadleśnictwa Włoszczowa (RDLP Radom).
Dla
brzozy: Puszcza Białowieska i Augustowska.
W wymienionych bazach w latach dobrego urodzaju nasion powinny być tworzone rezerwy nasion na potrzeby krajowe. Można bez zastrzeżeń przenosić nasiona na podobne siedliska w obrębie dzielnicy przyrodniczo-leśnej (jednostka przyrodniczo-leśna, umożliwiająca optymalne wykorzystanie środowiska przyrodniczego przez uwzględnienie jego zróżnicowania). Nie należy przenosić nasion w bardzo odmienne warunki, np. z boru wilgotnego do warunków boru suchego.
Przy przenoszeniu nasion do innej dzielnicy lub krainy przyrodniczo-leśnej obowiązują następujące zasady:
na obszarach nizinnych (do 300 m n.p.m.) można przenosić nasiona z północy i wschodu na południe i zachód;
na obszarach górskich można przenosić nasiona ze wschodu na zachód, należy jednak używać ich na podobnej wysokości n.p.m., na jakiej zostały zebrane; dopuszcza się przenoszenie nasion świerka z Beskidu Śląskiego i Żywieckiego na obszary nizinne;
nasiona modrzewia polskiego z Gór Świętokrzyskich (z wyjątkiem Góry Chełmowej) mogą być używane na obszarach nizinnych w całym kraju;
nasiona odmiany sudeckiej modrzewia europejskiego mogą być używane w całej Polsce z wyjątkiem krainy
IV i
VI;
nasiona modrzewia europejskiego innych ekotypów używa się tylko w krainie w której zostały zebrane;
nasiona modrzewia japońskiego używa się tylko na obszarach zagrożonych szkodami przemysłowymi;
nasiona gatunków introdukowanych, pozyskane z drzewostanów krajowych, nie powinny być przenoszone do innych krain przyrodniczo-leśnych.