Sprawcy: Rosellinia quercina Hart., Cylindrocarpon destructans (Zins.) Scholten, Fusarium oxysporum Schlecht.

Występuje w szkółkach i młodych uprawach na korzeniach 1—20-letnich dębów, ale także buków, klonów, świerków i innych gatunków drzew. Choroba jest bardziej rozpowszechniona w zachodniej części Europy niż w Polsce i na wschód od niej.

W przypadku najczęściej spotykanego patogena, Rosellinia guercina (Ascomycotina, Sphaeriales). to początkowo następuje żółknięcie i więdnięcie górnych liści. Po wyciągnięciu takich roślin z gleby można stwierdzić, że korzenie są obumarłe, a ich powierzchnia jest opleciona delikatną białą grzybnią. Jednakże grzybnia taka może też pochodzić od innych grzybów, wobec czego identyfikacja sprawcy wymaga oparcia się na zbadaniu owocników, które można z reguły znaleźć w skupieniach na dolnej części łodygi (szyi korzeniowej) i na korzeniu głównym. Otocznie są kuliste, czarne, o średnicy ok. 1 mm. Zarodniki workowe (w wysmukłych workach) są wrzecionowate, początkowo bezbarwne, później ciemnobrunatne, o wymiarach 21—26X 7—9 µm. Inny gatunek tego samego rodzaju, R. thelena Rabenh., porażający także siewki dębu, odróżnia się od poprzedniego długimi przyczepkami na zarodnikach. Pozostałe gatunki rodzaju Rosellinia, jeżeli mają jakieś znaczenie dla drzew leśnych, to tylko dla iglastych (jedynie na nich je spotykano).

Drugim z bardziej znanych sprawców jest Cylindrocarpon destructans (Deuteromycotina, Moniliales), coraz częściej dziś spotykany na martwych korzeniach przesadek. Szczególnie zagrożone są siewki wyjęte z gleby i zadołowane, ponieważ ulegają przez to upodatnieniu, a omawiany patogen (zwykle składnik zbiorowiska grzybów ryzosferowych) staje się bardziej patogeniczny w stosunku do swego pierwotnego gospodarza. Skrócenie czasu między wyjęciem siewek z gleby i ich zadołowaniem winno zatem najlepiej zabezpieczać je przed chorobą. Fusarium oxysporum i inne gatunki z tego rodzaju (Deuteromycotina, Moniliales) atakują korzenie dopiero po ich upodatnieniu przez nie sprzyjające warunki środowiska (np. nadmierną wilgotność lub brak wody).

Warunki sprzyjające to duża wilgotność gleby i powietrza, podwyższone temperatury powietrza i dość wysokie pH (około 6), ponadto obecność korzeni dorosłych dębów wśród młodych drzew (przesadek itp.).

Należy usuwać i niszczyć skupienia porażonych roślin, przekopując i dezynfekując glebę przed powtórnym obsiewem.

Źródło: Karol Mańka i Małgorzata Mańka „Choroby drzew i krzewów leśnych” 1993