Topola włoska

Populus nigra 'Italica' (P.pyramidalis ROZ., P. italica MOENCH., P.fastigiata DESF.) — topola włoska

Drzewo wysokości 25—30 m, o charakterystycznym, smukłym pokroju i kolumnowej lub wrzecionowej koronie. Pień rozwidlony, o koronie nisko osadzonej, zbieżysty, nie dający sortymentów użytkowych. U podstawy pnia charakterystyczne, wysoko wystające, „deskowate” nasady korzeni. Pędy, pąki i liście podobne jak u topoli czarnej. Kwiaty tylko męskie.

Topola włoska jest drzewem szybko rosnącym, ale zwykle po około 30 latach ustaje we wzroście. Żyje krótko (80—100 lat) i w starszym wieku zaczyna usychać od wierzchołka. Drewno ma kruche, złej jakości.

Włoska topola piramidalna pochodzi z Lombardii (Włochy), gdzie pojawiła się na przełomie XVII i XVIII w. prawdopodobnie jako mutant.

Powszechnie uprawiana w Europie jako drzewo ozdobne. Jest cennym gatunkiem dla zieleni miejskiej, odporna na zanieczyszczenia powietrza, ale wrażliwa na zasolenie gleby.

t/topola-wloska.txt · ostatnio zmienione: 2014/03/26 19:02 (edycja zewnętrzna)