Świerk syberyjski

Picea abies ssp. obovata DOMIN (P. obovata LEDEB.) — świerk syberyjski

Drzewo dorastające do 30 m wysokości, o koronie stożkowatej. Gatunek bardzo zbliżony do świerka pospolitego, z którym występuje częściowo na wspólnym terenie w północno-wschodniej Europie.

Istnieją formy pośrednie między oboma gatunkami, niekiedy też uważa się świerk syberyjski nie za odrębny gatunek, ale za rasę geograficzną świerka pospolitego. Różni się on przede wszystkim gęsto, rdzawo owłosionymi pędami, krótszymi igłami (10—18 mm) bardziej kłującymi, i mniejszymi szyszkami (6—8 cm), których łuski są zaokrąglone i zwykle całobrzegie, nie ząbkowane.

Obszar rozmieszczenia świerka syberyjskiego jest szeroki; obejmuje strefę północno-wschodnią europejskiej części b. ZSRR, północno-wschodnią część Półwyspu Skandynawskiego, Ural i Syberię — od rzeki Ural aż do Jenisieju i dalej po Kamczatkę i Wyspy Kurylskie, a na południu w Mandżurii po rzekę Amur. Na Ałtaju dochodzi do 300 m n.p.m.

W Polsce jest rzadko uprawiany do celów dekoracyjnych; nie ma znaczenia dla naszych lasów.

s/swierk-syberyjski.txt · ostatnio zmienione: 2013/09/15 12:41 (edycja zewnętrzna)