Gymnospermophytina (= Gymnospermae, = Pinophytina)
Rośliny nagozałążkowe (czyli nagonasienne) pojawiły się na naszym globie znacznie wcześniej niż okrytozalążkowe. Jako „starsze”, wykazują w porównaniu z okrytozalążkowymi pod wieloma względami bardziej uproszczoną budowę.
Nagonasienne są wyłącznie roślinami drzewiastymi.
W ich łodygach w budowie pierwotnej występują otwarte wiązki kolateralne, które na przekroju poprzecznym ułożone są w pierścień. Przyrost wtórny na grubość następuje dzięki działaniu kambium. Drewno jednak jest zbudowane prościej niż u okrytozalążkowych, a jako elementy przewodzące zawiera ono prawie zawsze tylko cewki. Ponadto w części łykowej występują komórki sitowe i nie ma komórek towarzyszących. Liście są wielopostaciowe, jednakże zwykle grube i wiecznie zielone; biegnące przez nie wiązki są nie rozgałęzione lub rozgałęzione widlasto.
Kwiaty, z wyjątkiem kwiatów wymarłej klasy benetytów (Bennettitopsida), zawsze są jednopłciowe i mają na długiej osi pręciki lub owocolistki, najczęściej jeszcze w dużej, nieokreślonej liczbie (szyszki kwiatowe). Zalążki wykształcają się na brzegach płaskich owocolistków, które nie zrastają się jeszcze brzegami, nie tworzą zalążni, a przeciwnie, bardzo często zupełnie przypominają kształtem i budową liście (np. u sagowców). Zalążki nagie, bezpośrednio zapylane przez ziarna pyłku, prawie zawsze przenoszonego przez wiatr.
Nagozałążkowe są jednopienne albo dwupienne (sagowce, miłorzębowe, z iglastych: cis i jałowiec). Brak słupka i zalążni powoduje, że u roślin nagozalążkowych nie wykształca się owoc. Kwiaty żeńskie albo kwiatostany często przekształcają się w swoiste twory — szyszki. Na wydłużonej osi dźwigają one liczne zdrewniałe łuski, pomiędzy którymi znajdują się nasiona.
Gromadę roślin nagozalążkowych, zarówno kopalnych, jak i obecnie żyjących, możemy podzielić na 2 nadklasy i 7 klas:
I. Cycadophytina — nagozałążkowe wielkolistne
II. Coniferophytina (Pinophytina) — nagozałążkowe drobnolistne
Żyjące jeszcze obecnie rośliny nagozalążkowe należą więc do czterech klas. Sagowce, gniotowe i miłorzębowe są reliktami minionych epok i mają we florze współczesnej już tylko nielicznych przedstawicieli, których ojczyzną są kraje o ciepłym klimacie. W naszej strefie klimatycznej gniotowe reprezentowane są tylko przez jeden gatunek — prześl ostrą (Ephedra distachya L.). Sagowce i miłorzębowe nie są reprezentowane w rodzimej roślinności leśnej, natomiast duże znaczenie w gospodarstwie leśnym ma klasa iglastych.