Rębnia ta stanowi odmianę rębni częściowej wielkopowierzchniowej. Ograniczono w niej szerokość powierzchni manipulacyjnej do 40-60 m, tzn. do podwójnej wysokości drzewostanu macierzystego, a maksymalne pole - do 3-4 ha. Ograniczenia te zmniejszają mankamenty rębni częściowej wielkopowierzchniowej, przede wszystkim zmniejszając niebezpieczeństwo wiatrowałów i wiatrołomów w drzewostanie macierzystym, redukując szkody powstające przy ścince i zrywce drewna, ułatwiając zaprojektowanie sieci szlaków zrywkowych. Na mniejszej powierzchni marny bardziej przejrzysty obraz stanu odnowień i możemy łatwo zaprojektować, a następnie wykonać uzupełnienia samosiewów.

Technika cięć w tej rębni jest taka sama jak w rębni częściowej wielkopowierzchniowej. Prowadzimy cięcia przygotowawcze, obsiewne i odsłaniające na kolejnych pasach. W najwcześniejszym okresie wzrostu odnowienia wykorzystywana jest osłona górna, a w późniejszym etapie cięć i w ograniczonym zakresie osłona boczna drzewostanu sąsiadującego z odsłoniętym pasem.

Odnowienie rozpoczynamy wykonując cięcie przygotowawcze na pierwszym pasie wyznaczonym na obrzeżu drzewostanu (oddziału). Następne pasy zakłada się w kierunku przeciwnym do kierunku panujących wiatrów. Gdy stan drzewostanów i gleby wskazuje, że cięcia przygotowawcze nie są potrzebne, na pierwszym pasie wykonujemy cięcie obsiewne. Równocześnie z rozpoczęciem cięć odsłaniających na pierwszym pasie rozpoczynamy etap cięć przygotowawczych na pasie następnym, a w drzewostanie prawidłowo pielęgnowanym wykonujemy cięcie obsiewne. Warunkiem powodzenia jest staranne zaprojektowanie sieci szlaków zrywkowych, z wykorzystaniem przy tym pasa słabszego odnowienia na granicy sąsiednich powierzchni manipulacyjnych. W dalszych etapach procesu odnowienia, gdy na pierwszym pasie wykonujemy cięcie uprzątające, drugi pas znajduje się w fazie cięć odsłaniających.

W dużych drzewostanach przy zakładaniu kolejnych pasów i inicjowaniu na nich cięć częściowych należy priorytetowo traktować stabilność drzewostanu macierzystego (udział drzew słabo ukorzenionych), uwzględniając zarazem wymogi świetlne odnawianych gatunków. W drzewostanach stabilnych ryzyko prowadzenia różnych etapów cięć częściowych nawet na trzech sąsiadujących pasach nie jest zbyt wielkie. Uzupełnianie samosiewów wykonujemy w zasadzie po uprzątnięciu starodrzewu, a w przypadku wprowadzania gatunków o mniejszej światłożądności - również na etapie cięć odsłaniających.

Źródło:
Eugeniusz Bernadzki, “Cięcia odnowieniowe”, PWRiL Warszawa, 2000
Zasady hodowli lasu