Przeciętna wysokość i pierśnica, klasa bonitacji siedliska

Przeciętna wysokość drzewostanu wykorzystywana jest w urządzaniu lasu przede wszystkim do określenia klasy bonitacji siedliska. Do tego celu może być również zastosowana przeciętna pierśni­ca, ale jej główna rola polega na tym, że charakteryzuje udział drzew w drzewo­stanie przypadających na poszczególne stopnie pierśnicy. Przeciętna pierśnica wskazuje bezpośrednio na układ sorty­mentów w drzewostanie, natomiast wpływ przeciętnej wysokości na układ sortymentów jest stosunkowo niewielki.

Znaczenie klasy bonitacji jako mierni­ka żyzności siedliska zmalało w ostatnim okresie w związku z rozwojem typologii leśnej. Obecnie miernikiem żyzności jest siedliskowy typ lasu, jednak w jego ra­mach ma się do czynienia często z dwo­ma lub trzema klasami bonitacji dla tego samego gatunku. Przez określenie klasy bonitacji charakteryzuje się bardziej szczegółowo możliwości wzrostu danego gatunku drzew w określonym siedlisko­wym typie lasu oraz stwarza się podsta­wę do wykorzystania w pracach taksacyj­nych tablic zasobności.

Dla drzewostanów wielogatunko­wych o strukturze piętrowej przeciętną wysokość określa się oddzielnie dla ga­tunków drzew w każdym z pięter. Prze­ciętną wysokość ustala się z reguły jako średnią arytmetyczną wysokości pewnej liczby drzew o pierśnicach zbliżonych do przeciętnej i wybranych w różnych miejscach drzewostanu.

Przeciętną pierśnicę określa się od­dzielnie dla każdego gatunku drzew i piętra jako średnią arytmetyczną pierśnic reprezentatywnej liczby drzew. Liczba ta zależy od zróżnicowania grubości w drzewostanie. Wynik zaokrągla się w za­sadzie do pełnych centymetrów i podaje się go dla drzewostanów od IIa podklasy wieku, czasem Ib (na żyznym siedlisku).

Klasę bonitacji siedliska określa się dla danego gatunku drzew na podstawie przeciętnej wysokości i wieku przez po­równanie z odpowiednimi wielkościami w tablicach zasobności. Klasę bonitacji określa się dla gatunków głównych z do­kładnością do 1/2 klasy i zapisuje liczba­mi rzymskimi (I, II, III itd.). Dla drzewo­stanów I klasy wieku, halizn i powierzch­ni zrębowych nie można bezpośrednio określić klasy bonitacji. Dlatego też wskaźnik ten określa się na podstawie bonitacji ustalonych w drzewostanach są­siednich rosnących w podobnych warun­kach siedliskowych.

p/przecietna-wysokosc-i-piersnica-klasa-bonitacji-siedliska.txt · ostatnio zmienione: 2013/09/15 12:41 (edycja zewnętrzna)