Pąki okryte występują u większości drzew i krzewów naszej strefy klimatycznej; są one okryte łuskami, które powstały na skutek przekształcenia liści lub przylistków.

Ułożenie więc łusek na pąkach odpowiada przeważnie ułożeniu liści na pędach danego gatunku i może być skrętoległe lub okółkowe. Liczba łusek okrywających jest różna u różnych gatunków i często może stanowić cechę rozpoznawczą.

Pąki okryte jedną łuską, jak kapturkiem, mają m.in. wierzby, magnolie i platany; pąki 2-łuskowe występują u olszy i kasztana jadalnego, 2-, 3-łuskowe u lip, 4-łuskowe u kłokoczki.

Wielołuskowe pąki ma większość drzew i krzewów zarówno liściastych, jak i iglastych.

Obliczając liczbę łusek bierzemy pod uwagę tylko łuski zewnętrzne, widoczne w stanie całkowitego uśpienia pąków; pękające na wiosnę pąki ukazują już większą liczbę łusek, niewidocznych poprzednio. U niektórych gatunków drzew, np. orzecha (Juglans) i orzesznika (Carya) najbardziej zewnętrzne łuski pąków odstają nieco i odpadają już w pierwszym okresie zimy.

Łuski pąków zimowych okrywają zawiązki pędów i tworzą szczególną powłokę, chroniącą przed niekorzystnymi wpływami zimy. Często są one jeszcze pokryte kleistymi substancjami, np. u topoli (Populus) i kasztanowca zwyczajnego (Aesculus hippocastanum) lub żywicą u drzew iglastych, np. u jodły syberyjskiej (Abies sibirica). Częściej jeszcze łuski pąków są owłosione całkowicie lub częściowo różnego rodzaju włoskami, podobnie jak pędy i liście.

Kształt łusek okrywowych jest związany z kształtem pąków. Okrągławe łuski ma leszczyna, owalne i krótko zaostrzone — klon, dąb i wiśnia, bardziej wydłużone i długo zaostrzone — buk, a prawie lancetowate — niektóre gatunki suchodrzewów (Lonicera).