Okres odnowienia to czas upływający od pierwszego cięcia obsiewnego do ostatniego cięcia uprzątającego resztkę starodrzewu z powierzchni manipulacyjnej. Może one być krótki (nie dłuższy niż 10 lat), średni (od 11 do 20 lat), długi (od 21 do 40 lat) albo bardzo długi (przekraczający 40 lat).

Czas trwania okresu odnowienia pozostaje w związku z ekologicznymi właściwościami odnawianych gatunków oraz wielkością powierzchni odnowieniowej i wielkością jednostki gospodarczej. Im bardziej dane drzewo wrażliwe jest w młodości na przymrozki, wysokie temperatury, przygłuszenie przez chwasty, im lepiej znosi ocienienie - tym dłużej może trwać okres odnowienia. Wynosi on dla jodły około 10-20 lat, dla buka 8-12 lat, dla świerka 6-10 lat, dębu 4-7 (najdłużej 10-12 lat), zaś dla sosny 2-3 lata.

Jeżeli odnowienie obejmuje cały drzewostan, to mówimy o całkowitym okresie odnowienia, gdy zaś odnosi się do fragmentu jego powierzchni (np. gniazda lub smugi), to mamy do czynienia z cząstkowym okresem odnowienia. W przypadku operowania dużą powierzchnią manipulacyjną (strefa, pas) całkowity okres odnowienia odnosi się do tejże powierzchni. W praktyce urządzania lasu operujemy jeszcze pojęciem okresu uprzątnięcia. Jest to czas, w jakim przewiduje się uprzątnięcie drzewostanu macierzystego osłaniającego istniejące już odnowienie, tzn. uprzątnięcie starodrzewu w klasie odnowienia.