Sequoiadendron giganteum BUCHH. (Sequoia gigantea DECNE) — mamutowiec olbrzymi

Jedno z najwyższych drzew iglastych, do 80—100 (135) m i zwykle pierśnicy do 10—12 m. Jedno z największych drzew o nazwie „General Sherman” w Sequoia National Park, miało wysokość 83 m, średnicę: u nasady 11 m, na wysokości 3 m — 8 m, na wysokości 18 m — 5,25 m, masę 6000 ton. Drzewa długowieczne; najstarsze okazy mają prawdopodobnie 3000—4000 lat.

Kora cynamonowoczerwona, miękka, włóknista, głęboko spękana, na starych okazach do 1 m grubości. Igły inne niż u Sequoia sempervirens, również zimozielone, ale szydlaste, krótkie (3—6 mm), przylegające do pędów, skrętolegle ustawione.

Szyszki większe, długości 5—8 cm, o podobnej budowie jak u sekwoi; osiągają pełną wielkość w końcu pierwszego roku, dojrzewają w końcu drugiego roku i często przez szereg lat pozostają zamknięte na gałęziach. Nasiona silnie spłaszczone i wąsko dwubocznie oskrzydlone (3—6 mm średnicy); zwykle po 5 nasion na każdej łusce nasiennej. Siewka 3—5 liścieni.

Drewno zróżnicowane na biel i twardziel. Biel wąski, biały, twardziel jasnoczerwona lub czerwonobrązowa; drewno włókniste, średnio twarde i średnio ciężkie, odznaczające się dobrymi właściwościami mechanicznymi, bardzo trwałe, trudne do obróbki.

Występuje w Kalifornii na małym terenie, w głębi lądu, wzdłuż zachodnich stoków gór Sierra Nevada, na wysokości 1500—2400 m n.p.m. razem z innymi gatunkami iglastymi. Większość drzew obecnie znajduje się w parkach narodowych.

Gatunek bardziej wytrzymały na niskie temperatury niż sekwoja wieczniezielona, ale ciepłolubny, często sadzony w zachodniej i południowej Europie. W Polsce w woj. szczecińskim można zobaczyć dwa duże okazy, w Brwicach (wys. ok. 22 m), w Glinnej (wys. ok. 30 m), niestety już uschnięty.

Przed II wojną światową rosło na Pomorzu i w Poznańskiem kilka pięknych drzew, a w Kłaninie koło Pucka rósł egzemplarz najstarszy w Europie. Wszystkie wyginęły w czasie surowych zim w latach 1928/29 i 1939/40.

Sekwoje, podobnie jak cypryśniki, stanowiły jeden z głównych składników rozległych lasów trzeciorzędowych, szeroko rozpowszechnionych w Ameryce Płn., Europie i Azji. Z nich wytworzyły się duże pokłady węgla brunatnego.