Łęg topolowo - wierzbowySalici-Populetum R. TX. 1931 (kl. Salicetea purpureae, zw. Salicion albae)

Gatunkami tworzącymi warstwę drzew są głównie wierzby i topole. Nadają one łęgom nadrzecznym bardzo charakterystyczny wygląd. Ponad strop lasu utworzony przez wierzbę białą (Salix alba) i wierzbę kruchą (S. fragilis), którym mogą towarzyszyć także olsza czarna (Alnus glutinosa) i jesion (Fraxinus excelsior) oraz inne gatunki drzew, wznoszą się okazałe drzewa topoli czarnej (Populus nigra) i białej (P. alba), a czasem także stare okazy wierzby białej (Salix alba).

Podszycie zazwyczaj rozwinięte bujnie, składa się z licznych gatunków wierzb, m.in. wierzby trójpręcikowej (Salix triandra) i wiciowej (S. viminalis) oraz takich krzewów jak dereń świdwa (Cornus sanguinea), trzmielina zwyczajna (Euonymus europaeus), czeremcha pospolita (Padus avium) i bez czarny (Sambucus nigra).

W skład runa, bujnie rozwiniętego, wchodzą przeważnie wysokie byliny, takie jak: świerząbek leśny (Anthriscus syhestris), bylica pospolita (Artemisia vulgaris), kostrzewa olbrzymia (Festuca gigantea), starzec nadrzeczny (Senecio fluviatilis), pokrzywa zwyczajna (Urtica dioica); obficie występuje jeżyna popielica (Rubus caesius), a w warstwie przyziemnej ziół kościenica wodna (Myosoton aquaticum = Malachium aquaticum), gwiazdnica mniejsza (Stellaria media), jasnota plamista (Lamium maculatum), mydlnica lekarska (Saponaria officinalis) i inne.

Bardzo typowy jest tu bogaty udział pnączy, tworzących gęstą plątaninę takich gatunków jak: chmiel zwyczajny (Humulus lupulus), kielisznik zaroślowy (Calystegia sepium), wyżpin jagodowy (Cucubalus baccifer), rdestówka zaroślowa (Fallopia dumetorum = Polygonum dumetorum) i psianka słodkogórz (Solanum dulcamara).

Gatunkami charakterystycznymi zespołu są topole biała (Populus alba) i czarna (P. nigra), wierzby biała (Salix alba), krucha (S. fragilis), wiciowa (S. viminalis) i trójpręcikowa (S. triandra) oraz kielisznik zaroślowy (Calystegia sepium).

Zespół Salici-Populetum występuje na piaszczystych madach nad większymi rzekami w zasięgu corocznych wylewów. Gleba, ze względu na bliskość koryta rzeki, jest tu przesycona wodą tylko w okresie zalewów i nie ma charakteru gleby bagiennej. Początkowym stadium, poprzedzającym rozwój lasu łęgowego, są zbliżone pod względem florystycznym zarośla wiklinowe z wierzbami wiciową (Salix viminalis) i purpurową = wikliną (S. purpurea), które wkraczają na tarasy aluwialne poprzez zbiorowiska roślinności zielnej (z rzędu Bidentetalia lub Phragmitetalia, tam gdzie nurt wody jest głębszy).

Zarośla wiklinowe mogą się wytworzyć również jako stadia degeneracji lasu topolowo-wierzbowego w wypadku zniszczenia warstwy drzew przez człowieka.

Pierwotne płaty Salici-Populetum występowały zapewne we wszystkich większych dolinach naszych rzek, tworząc wąskie pasy na tarasach aluwialnych, na co wskazuje dziś częste występowanie starych drzew Populus nigra i P. alba rosnących samotnie wśród łąk i pastwisk, a także zarośla wiklinowe, w których skupiają się właściwe temu zespołowi gatunki.

Jako jeden z najbardziej zniszczonych zespołów, rzadko już spotykanych w zachodniej Europie, powinien być objęty ochroną.

l/leg-topolowo-wierzbowy.txt · ostatnio zmienione: 2013/09/15 12:40 (edycja zewnętrzna)