Kraina Sudecka zajmuje stosunkowo niewielki obszar w południowo-zachodniej części Polski, ograniczony od południa grzbietami gór, wzdłuż których przebiega granica państwa, a od północy Przedgórzem Sudeckim. Lesistość krainy wysoka - 38%.

Klimat Krainy Sudeckiej ma charakter klimatu górskiego, zróżnicowanego w zależności od wysokości i ukształtowania terenu. W Sudetach ilość opadów rośnie z wysokością (przeciętnie 60-70 mm na 100 m wzniesienia). Roczna suma opadów wynosi dla piętra regla dolnego około 900 mm. W reglu górnym ilość opadów jest jeszcze wyższa - do 1500 mm. Ponad połowa opadów przypada na okres wegetacyjny (od maja do września włącznie). Liczba dni z pokrywą śnieżną rośnie z wysokością i waha się od 60 w niższych położeniach do 200 dni w najwyższych. Okres wegetacyjny w reglu dolnym trwa przeciętnie 175 dni, natomiast w reglu górnym - przeciętnie 120 dni. Okres wegetacyjny wyraźnie skraca się w miarę przesuwania się od podnóży gór do górnej granicy lasu.

Sudety należą do gór bardzo starych, chociaż ich ostateczne uformowanie nastąpiło dopiero w trzeciorzędzie. Gleby są typowo górskie, szkieletowe, o różnej głębokości i na ogół wilgotne, a w miejscach bezodpływowych podmokłe i zabagnione.

W Sudetach występuje pełna siatka górskich typów siedliskowych lasu. Duże zróżnicowanie wysokościowe oraz rzeźby terenu wpłynęło na nierównomierne rozmieszczenie typów lasu. Wśród siedlisk występujących w tej krainie dominuje bór mieszany górski - 32,1%, las mieszany górski -25,9%, las mieszany wyżynny - 16,2%. Krainę Sudecką charakteryzuje gromadne występowanie świerka na terenach górskich, jako najliczniejszego gatunku (71,6%), zajmującego nie tylko tereny wyżej położone i uboższe siedliska, ale także siedliska żyzne, gdzie przed laty został sztucznie wprowadzony. Obok drzewostanów świerkowych występują jeszcze drzewostany dębowe (8,7%), bukowe (4,9%) i sporadycznie jodłowe (0,3%).

Potencjalna produkcyjność siedlisk wysoka - 8,55 m3/ha rocznie. Zasobność drzewostanów wysoka - 218,5 m3/ha, najwyższa w kraju.

W Krainie Sudeckiej wyróżniono 3 dzielnice przyrodniczo-leśne:

1. Dzielnica Sudetów Zachodnich - lesistość dzielnicy zróżnicowana, od bardzo niskiej w mezoregionie Pogórza Zachodnioizerskiego do bardzo wysokiej w mezoregionie Gór Izerskich i Karkonoszy; potencjalna produkcyjność siedlisk i zasobność drzewostanów wysoka, nieco niższa niż przeciętnie w krainie. Na terenie tej dzielnicy znajduje się Karkonoski Park Narodowy.
2. Dzielnica Sudetów Środkowych - lesistość dzielnicy zróżnicowana, od niskiej w mezoregionie Kotliny Kłodzkiej do bardzo wysokiej w mezoregionie Gór Stołowych i Bystrzyckich; potencjalna produkcyjność siedlisk wysoka, najwyższa w krainie; zasobność drzewostanów wysoka, nieco niższa niż przeciętnie w krainie. Na terenie dzielnicy położony jest Park Narodowy Gór Stołowych.
3. Dzielnica Sudetów Wschodnich - lesistość dzielnicy bardzo wysoka, wyższa niż przeciętnie w krainie; potencjalna produkcyjność siedlisk wysoka, nieco niższa niż przeciętnie w krainie; zasobność drzewostanów najwyższa w krainie.