Acer tataricum L. — klon tatarski

Wysoki krzew lub małe drzewo wysokości do 10 m, podobne do klona Ginnala.

Pędy czerwonawobrązowe, nagie, z licznymi jasnymi przetchlinkami. Pąki kuliste, wierzchołkowe z 6—8 dachówkowo ułożonymi łuskami.

Liście długości 5—10 cm, sercowato-jajowate, przeważnie nieklapowane (wyjątkowo na silnie rosnących roślinach), nie błyszczące, z górnej strony ciemnozielone, ze spodniej jaśniejsze.

Zaczyna kwitnąć w 5 roku życia. Kwiaty drobne jedno - lub pozornie obupłciowe, zebrane w groniaste kwiatostany, podobne do kwiatów klona Ginnala. Kwitnie w końcu maja, po rozwinięciu się liści. Skrzydlaki jaskrawoczerwono zabarwione przed dojrzeniem, rozchodzące się pod ostrym kątem, z lekka nalegające skrzydełkami jedno na drugie.

Klon tatarski występuje w południowo-wschodniej Europie i w Azji Mniejszej. Dziko rośnie na Podolu, Węgrzech i Bałkanach. W okresie międzylodowcowym rósł dziko na Śląsku.

Jest wartościowym, odpornym na mrozy gatunkiem. Liście w jesieni jasnożółte; w lecie ozdobne są czerwone skrzydlaki.