Acer saccharinum L. (A. dasycarpum EHRH.) — klon srebrzysty

Drzewo dorastające w ojczyźnie do wysokości 40 m i pierśnicy 1,5 m, o szerokiej koronie i często zwisających, cienkich gałęziach; korę ma gładką, popielatą, łuszczącą się podłużnymi płatami.

Liście długości 8—14 cm, głęboko 5-klapowe; klapy silnie wydłużone i ostre, głęboko i podwójnie piłkowane. Dolna strona liści srebrzystobiała.

Kwiaty zielonkawe, bezpłatkowe, zebrane w pęczki na krótkich szypułkach. Kwiaty poligamiczne, obu - lub rozdzielnopłciowe, a nawet dwupienne. Kwitnie bardzo wcześnie w marcu, przed rozwojem liści. Skrzydlaki długości 3,5—6 cm, skrzydełka zgięte sierpowato, orzeszki eliptycznie wydłużone (zwykle tylko jeden dobrze wykształcony). Owoce dojrzewają na przełomie maja i czerwca, zaraz opadają.

Klon srebrzysty pochodzi z Ameryki Północnej, gdzie rośnie w dolinach rzek na piaszczystych, zalewowych brzegach z wierzbą, jesionem czarnym i dębem błotnym.

Jeden z najbardziej ozdobnych gatunków klonów; w starszym wieku tworzy drzewa o malowniczych konarach, ze zwisającymi gałęziami, ale jest krótkowieczny, żyje najwyżej do 100 lat. Ładne, głęboko powcinane liście ukazują na wietrze srebrzyste spody, a w jesieni barwią sią na żółto.

Drewno ma miękkie, przypominające swoimi właściwościami drewno wierzby; użytkowane (w ojczyźnie) głównie na opał. Liczne formy ozdobne są cenne dla terenów zieleni.