Klasyfikacja Krafta pojawiła się w 1884 r.i do dziś jest aktualna tam, gdzie ocenie podlega stanowisko biologiczne drzewa w populacji. Kraft wyszedł z założenia, że zahamowanie we wzroście drzewa znajduje w drzewostanie odzwierciedlenie w usytuowaniu oraz budowie jego korony. Dlatego, zdaniem Krafta, budowa korony jest najpewniejszym kryterium klasyfikowania drzew.
Na podstawie formy korony i stanowiska biosocjalnego (względna wysokość drzewa w stosunku do najbliższego otoczenia) Kraft przydziela drzewo do :
I klasy - drzew górujących - gdy dominuje ono wysokością i posiada silnie rozwiniętą koronę;
II klasy - drzew panujących - tworzący główny pułap drzewostanu, o dobrze rozwiniętej koronie;
III klasy - drzew współpanujących - o koronach jeszcze normalnie rozwiniętych, jednak zaznaczającej się już degradacji - mimo korzystnego usytuowania w pułapie leśnym;
IV klasy - drzew opanowanych - o koronach mniej lub więcej zdeformowanych, ścieśnionych dwustronnie lub wielostronnie, bądź rozwiniętych jednostronnie;
V klasy - drzew przygłuszonych - znajdujących się całkowicie pod okapem wyższego sąsiedztwa;
W tej klasyfikacji trzy pierwsze klasy składają się na tzw. drzewostan główny, pozostałe dwie tworzą drzewostan podrzędny.