Szacunkowe określenie możliwości produkcyjnych danej gleby uzyskuje się przez zaliczenie jej do odpowiedniego przedziału umownej skali bonitacji gleby.
Grunty pod lasami dzieli się na 6 klas bonitacyjnych.
Zasadnicze znaczenie w klasyfikacji gruntów pod lasami ma kompleks czynników przyrodniczych towarzyszących roślinności drzewiastej oraz wpływających na rodzaj i dynamikę jej rozwoju. Gleba w klasyfikacji pod lasami stanowi tylko jeden z czynników warunkujących zaliczenie danego użytku do określonej klasy bonitacyjnej.
Ze względu na rzeźbę terenu, która wywiera istotny wpływ na kształtowanie się siedliska leśnego, w bonitacji gleb pod lasami wyróżnia się w każdej klasie 3 grupy gleb:
W ramach tych grup zachowany jest podział gleb na typy i gatunki z podaniem siedliska leśnego charakterystycznego dla poszczególnych gatunków gleb.
Do klasy I zalicza się gleby tworzące siedliska lasu świeżego, lasu wilgotnego, olsu jesionowego, lasu łęgowego i lasu górskiego.
Do VI klasy bonitacyjnej należą gleby tworzące typ siedliskowy bór suchy i bór bagienny.